Leczenie semiotropowe

Staramy się wzmocnić ustrój dziecka przez dobre odżywianie i higieniczny tryb życia. Niekiedy korzystne jest leczenie sanatoryjne, pod warunkiem jednak, że w międzyczasie usunie się czynniki urazotwórcze w środowisku dziecka. W przypadku stwierdzenia nerwic u rodziców dziecka należy bezwzględnie żądać, by i oni się leczyli. Stosując środki farmakologiczne należy strzec się przed jatrogennym zaostrzeniem i utrwaleniem nerwicy. Dla ogólnego wzmocnienia poleca się witaminy, zwłaszcza zespół witamin B, preparaty żelazowe (szczególnie przy towa-rzyszącej niedokrwistości), wapniowo-fosforowe, np. granulofosfat. Dla obniżenia nadmiernej pobudliwości nerwowej stosuje się preparaty zawierające wywar z kozłka, np. neospasmina. Podając -0,5—3°/o roztwory soli bromowych wzmagamy procesy hamowania zalecając niewielkie dawki kofeiny czy strychniny (np. asconerin) ułatwiamy procesy pobudzenia. Z zasady unikamy wstrzyknięć jako czynników psychotrauma- tyzujących.

Leczenie semiotropowe ma na celu usuwanie tych objawów, które są dla dziecka lub jego otoczenia szczególnie przykre. W zaburzeniach wegetatywnych zalecamy bellacorn 1—2 razy dziennie jedną drażetkę. Napadowe bóle głowy o charakterze migrenowym zwalczamy lekami zawierającymi pochodne sporyszu i kofeinę, np. coffecorn. Jedynie w szczególnie ciężkich przypadkach stosujemy nowoczesne psycho- regulantia, jak fenaktyl, ataraks, meprobamat, melleril czy obliwon. Powodzenie w leczeniu farmakologicznym uzależnione jest bardziej od osobowości lekarza i wiary chorego w skuteczność zaleconej terapii niż od doboru leku uspokajającego.