Rozwój raka sromu

Rozwój raka sromu w okolicy ujścia cewki moczowej może się stać, rzecz prosta, przyczyną dolegliwości w oddawaniu moczu. Zajęcie węzłów chłonnych przez naciek nowotworowy nie wywołuje zrazu przykrych objawów podmiotowych. W późniejszym okresie ucisk ich na żyłę .udową może utrudniać odpływ krwi, wskutek którego następuje zasinienie kończyny i jej obrzęk. Wyjątkowo zdarza się też martwica kończyny dolnej. Nie jest wyłączony również krwotok wskutek nadżarcia ściany żyły przez rozwijający się obok niej nowotwór.

W miarę postępu schorzenia uwydatnia się coraz bardziej wyniszczenie ustroju charłactwo nowotworowe), które może doprowadzić do śmierci niezależnie od powikłań, jakie mogą powstać w przebiegu raka, zwłaszcza u kobiet zmuszonych do leżenia (np. zapalenie płuc).

Rozpoznanie ścisłe opiera się na badaniu mikroskopowym wycinka schorzałej tkanki. Jakkolwiek rozpoznanie makroskopowe dla wprawnego ginekologa jest łatwe, możliwe są mimo wszystko omyłki diagnostyczne. I tak rak sromu występujący w postaci kalafiorowatego tworu, który stosunkowo późno ulega rozpadowi (p. str. 399. punkt i), można omyłkowo wziąć za kłykciny kończyste. Rak sromu jest jednak kruchszy, łatwiej krwawiący, a podstawa jego jest naciekła.

Czasami również wrzód żrący (ulcus rodens), wrzód kiłowy lub gruźliczy mogą być rozpoznane jako rak sromu, niezależnie bowiem od podobieństwa obrazu klinicznego wszystkie te sprawy chorobowe mogą być przyczyną powiększenia się i obrzęku pachwinowych węzłów chłonnych.

Leczenie raka sromu nie może być schematyczne, gdyż rozwój i przebieg jego bywa rozmaity. W każdym indywidualnym przypadku musi się wziąć pod uwagę wiek chorej, stan jej zdrowia, umiejscowienie, rozmiary oraz łączność guza z otoczeniem, a także obrzęk węzłów chłonnych. Ponieważ guz musi być wyłuszczony w granicach zdrowych, rozległość operacji waha się zależnie od tego, czy nowotwór obejmuje również cewkę moczową lub nawet dolne odcinki przewodu pokarmowego. Doszczętny zabieg operacyjny, jaki się dziś wykonuje, polega na usunięciu całego sromu, węzłów pachwinowych i tkanki łącznej w ich okolicy po obu stronach. Po zabiegu operacyjnym stosuje się leczenie energią promienistą (Rtg). Rokowanie jest zawsze poważne, a w przypadkach zaniedbanych wręcz niepomyślne.