GRUŹLICA SROMU

Gruźlica sromu należy również do schorzeń bardzo rzadkich. Występuje w dwóch odmianach. Jedna polega na powstawaniu owrzodzeń na wardze sromowej większej lub mniejszej, przypominających wrzód żrący sromu (uleus rodens). Brzeg owrzedzeri bywa obrzękły, barwy purpurowej. Tkanka w ich otoczeniu jest nacie kła.

Owrzodzenie gruźlicze sromu łączy się bardzo często z przerostem warg sromowych i ich nacieczer.iem na podobieństwo słoniowaciny. Druga odmiana, znacznie rzadsza i trafiająca się u osób starszych, polega na przeroście obu warg sromowych, któremu towarzyszy obrzęk tkanek położo nych pod nabłonkiem i ich drobnokomórkowe nacieczenie. Badaniem mikroskopowym rzadko stwierdza się w utkaniu komórki olbrzymie.

Główne objawy gruźlicy sromu – to jego obrzęk i bolesne oddawanie moczu. Czasami stwierdza się również świąd. Wydzielina z owrzodzeń gruźliczych jest bardzo skąpa.

Leczenie miejscowe gruźlicy części pochwowej, pochwy i sromu jest przeważnie zachowawcze (lampa kwarcowa, naświetlanie promieniami Roentgena). Jeżeli to możliwe, usuwa się czasem owrzodzenie gruźlicze w drodze operacji.

Gruźlica części płciowych kobiety jest – jak widać z podanych opisów – schorzeniem przewlekłym, rozwijającym się zwykle powoli, Tylko w wyjątkowych przypadkach rozwijają się szybko – czasem pozornie w ciągu kilku dni – zmiany w tkankach, które wywołują zaburzenia czynnościowe' miejscowe lub ogólne. W przypadkach tych chodzi jednak najprawdopodobniej