CZŁOWIEK JEST WARTOŚCIĄ NAJWYŻSZĄ

W rozważaniach naszych przyjmujemy założenie – podstawowe dla współczesnego humanizmu, a zarazem filozoficznej refleksji nad człowiekiem – że człowiek jest wartością najwyższą i nieredukowalną, że jest on źródłem wartości, tworząc je i podporządkowując się im. Wartości, obiektywizowane w życiu społecznym, stają się czynnikiem regulującym zachowania ludzkie i zobowiązują do uznania. By zachować wartość człowieczeństwa, konieczne jest rozwijanie w sobie czynników specyficznie ludzkich. Człowiek tworzy wartości, przekształcając świat zastany, naturę, w świat kultury, nadając nowe znaczenia rzeczom, wytwarzając nowe przedmioty (np. dzieła sztuki, wynalazki techniczne itp.). Działając, kieruje się w swoim postępowaniu nie tylko popędami biologicznymi, lecz także potrzebami wyższego rzędu, jak potrzeba wiedzy, piękna, ładu moralnego. Czynnikiem wyróżniającym człowieka w tym ujęciu jest jego zdolność twórcza – przez to, że tworzy świat kultury, tworzy także samego siebie, a w konstytuowaniu jednostki ludzkiej jako ens per se odgrywa podstawową rolę refleksja, poczucie odpowiedzialności oraz to, że człowiek jest osobowością niepowtarzalną.