Ze względu na to, że sklepienie tylne pochwy jest wyższe, „kolumna“ tamponów będzie tutaj sięgać wyżej i może dlatego wywierać ucisk, o który właśnie chodzi. Jeśli chora po założeniu tamponów skarży się na bóle, należy usunąć tampony i zaniechać tego sposobu leczenia. Zwykle jednak „kolumnizacja“ nie powoduje żadnych dolegliwości, a objawowo działa bardzo dobrze. Została zastosowana po raz pierwszy przez Auvarda.
Podobnie oddziałuje obciążenie sklepień pochwy zalecane i wprowadzone do terapii przez Pinkusa. Chora w tym celu musi ułożyć się na równi pochyłej, tak aby sklepienia jej pochwy znajdowały się niżej od wejścia do niej.
Do obciążenia zwykle używa się rtęci wprowadzanej do szczelnych osłonek (balonów) za pomocą odpowiedniego urządzenia. Obciążanie zwiększa się stopniowo przez dodawanie coraz większych ilości rtęci. Działanie mechaniczne ucisku rozciąga się przy tym sposobie leczenia tylko na pewien okres czasu, przeciętnie 1-2 godzin. Jest ono zatem z góry ograniczone. Dlatego też wskazane jest łączyć ten rodzaj terapii z zakładaniem do pochwy tamponów, stosując „kolumnizację“ po każdorazowym ukończeniu obciążenia sklepień pochwy.
Leczenie operacyjne ustalonego tyłozgięcia macicy jest metodą z wyboru. Nie zawsze odpowiada ono celowi, gdyż niekiedy operacja nie jest tak łatwa, aby wykonanie jej opłacało się w celu usunięcia istniejących podmiotowych objawów schorzenia. Uwolnienie macicy ze zrostów i odprowadzenie jej wymagają bowiem nieraz dodatkowych zabiegów, głównie na przydatkach macicy. Co więcej, ponieważ trzeba się liczyć z powstaniem nowych zrostów po uwolnieniu macicy, przyszycie jej do powłok lub przytwierdzenie za pomocą więzadeł obłych jest nieodzownym warunkiem utrzymania macicy nadal w prawidłowym położeniu. Przyszycie jej do powłok (venirqfixatio uteri) wchodzi w rachubę tylko u kobiet, które w przyszłości nie mogą zajść w ciążę w przypadku gdy ciąża nie jest wyłączona, wykonujemy najczęściej zabieg Dolćrisa-Gilliama.
Leave a reply