Leczenie w okresie ostrym jałowej martwicy

Leczenie w okresie ostrym polega na odciążeniu guza piętowego przez okresowe podwyższenie obcasa i zastosowanie wkładki z mikrogumy amortyzującej wstrząsy, ograniczenie chodzenia, zakaz skoków itp.

Jałowa martwica nasad trzonów kręgów (choroba Scheuermana, młodzieńcza kifoza, osteochondronecrosis juvenilis dorsi, kyphosis). Choroba rozwija się w obrę bie nasad trzonów środkowego i dolnego odcinka piersiowego kręgosłupa, rzadziej w odcinku piersiowo-Iędźwiowym. Działanie nacisku na podatną tkankę kostną powoduje klinowate zniekształcenie kręgów i kifotyczne wygięcie kręgosłupa.

Zniekształcenie rozwija się w okresie dojrzewania. Stopniowo narasta nadmierne tylne wygięcie części piersiowej kręgosłupa (plecy okrągłe) i pochylenie głowy do przodu. Pierwsze objawy – to szybkie męczenie się i wyczerpywanie po dłuższym przebywaniu w pozycji stojącej, później mogą dołączyć się dolegliwości bólowe.

Proces trwa około 2 lat. W nasilonych przypadkach może dołączyć się ograniczenie ruchomości klatki piersiowej.

Na radiogramie płytki graniczne objętych procesem trzonów są cienkie, silnie wysycone, o nieregularnych zarysach, czasami pofragmentowane. Trzony mogą być odwapnione, językowato wydłużone i w odcinkach przednich spłaszczone. Jądra miażdżyste mogą uwypuklać się w kierunku trzonów tworząc guzki Schmorla.

W różnicowaniu należy brać pod uwagę gruźlicę i choroby układowe (z grupy chondrodysplazji). Rozstrzyga obraz kliniczny, wywiady i badania laboratoryjne.