Odrębną formą napadów histerycznych jest praktykowane przez niektóre dzieci, zwłaszcza w okresie przedszkolnym, rzucanie się na ziemię. Towarzyszą mu szlochanie, krzyki, szarpanie ubrania, bicie o podłogę, wyginanie grzbietu. Napad zwykle kończy się po osiągnięciu zamierzonego przez dziecko celu utrwala się jednak równocześnie patologiczny odruch warunkowy i wiara w skuteczność tego rodzaju demonstracji.
Dominującym ich objawem jest lęk, który dotyczyć może – 1) określonych sytuacji, np. pobytu w ciemności czy w zamkniętym pomieszczeniu
– 2) pewnych przedmiotów, zwierząt (psa, kota), ludzi (kominiarza, Cyganki)
– 3) niektórych czynności, np. publicznego deklamowania czy przemawiania.
Nerwice z natręctwami
Stanom lękowym często towarzyszą różne odczyny wegetatywne, jak rozszerzenie źrenic, zaczerwienienie lub zblednięcie twarzy, pocenie się. Zbierając wywiad, nieraz dowiadujemy się o ciężkim urazie psychicznym doznanym w sytuacji analogicznej do tej, która stanowi aktualne źródło lęku. Bywa, że postawa lękowa ulega generalizacji i chorzy dostrzegają nieprzezwyciężone trudności w każdej czynności, mają stałe wątpliwości w stosunku do wszystkiego. Stopniowo tracą całkowicie wiarę w swoje możliwości, stają się nieśmiali, unikają ludzi, boją się każdej zmiany. Tę, szczególnie ciężką postać nerwicy, zwiemy psych astenią.
Nerwice z natręctwami znamionuje występowanie myśli, wyobrażeń lub czynności natrętnych. Mimo zachowanego krytycyzmu chory nie może się od nich uwolnić. W lżejszych przypadkach nie przeszkadzają one w wykonywaniu zwykłych obowiązków, w ciężkich natomiast przeistaczają całe życie nerwicowca w jedno pasmo niezrozumiałych dla otoczenia dziwactw. Natręctwom towarzyszą nieprzyjemne uczucie niepewności, niepokoju i rozdrażnienia, a często także zaburzenia wegetatywne.
Niektórzy autorzy zaliczają do nerwicy natręctw wyodrębniane przez Bilikiewicza tzw. nerwice ruchowe, polegające na mimowolnych kurczach pewnych grup mięśniowych, dających w efekcie tiki, jąkanie czy kurcze zawodowe. Tiki mogą naśladować zarówno odruchy obronne, np. mruganie powiekami, chrząkanie, pokaszliwanie, drapanie się, jak i wyrazy mimiczne stanów emocjonalnych, np. przygryzanie warg, zaciskanie pięści, zgrzytanie zębami. Towarzyszy im niekiedy przymusowe powtarzanie słów (echolalia) lub natrętne wypowiadanie nieprzyzwoitych wyrazów (koprolalia).
Typowe dla dzieci nerwicowych obgryzanie paznokci, ssanie palca czy dłubanie w nosie może mieć znamiona czynności natrętnych.
Leave a reply