ODCZYNY FOTOALERGICZNE – ROZWINIĘCIE

Czynniki wywołujące. Dotychczas mechanizm fotoalergiczny udowodniono jedynie w odniesieniu do działania niektórych substancji zwiększających wrażliwość na światło. Są to przede wszystkim związki działające poprzez zewnętrzny kontakt ze skórą, w tym najczęściej chlorowcopochodne salicylaniłidu [11] oraz różne pochodne fenolowe [1] i karbanili- dowe stosowane jako antyseptyki w kosmetykach bądź jako zewnętrzne środki przeciwgrzybicze [3], ponadto sulfonamidy i pochodne kwasu benzoesowego [9], W kosmetykach, w preparatach osłaniających przed wpływem światła, występują ponadto działające fotoałergicznie substancje zapachowe: 6-metylokumaryna i piżmo ambratowe [8, 17].

Zmiany typu fotoałergicznego mogą powstawać również w wyniku ogólnego działania zarówno sulfonamidów, jak i pochodnych fenotiazyny i tiazydowych [9], Możliwość występowania zmian chorobowych po doustnym lub pozajelitowym podaniu związku alergizującego odróżnia dodatkowo tę postać wyprysku od zwykłego wyprysku kontaktowego.

Objawy kliniczne. Obejmują one zmiany o charakterze ostrym i przewlekłym.

Zmiany o charakterze ostrym. Zmiany skórne w typowym wyprysku fotoalergicznym rozpoczynają się w 24-48 h od chwili ekspozycji na promienie nadfioletowe i polegają na występowaniu świądu i typowych ostrych objawów wypryskowych.

Wykwity zlokalizowane są głównie na odsłoniętych częściach ciała, czasami obserwuje się jednak osutki o podobnym charakterze również w miejscach pierwotnie nie narażonych na działanie światła (tułów, uda, ramiona).