PASOŻYTY

– a)Bąblowiec: schorzenie to wywołane przez Taenia echinococcus jest zjawiskiem bardzo rzadkim. Pasożyt ten spotykany jest u człowieka w postaci niedojrzałej, larwalnej. W stanie dojrzałym przebywają bąblowce w wielkiej liczbie u psa, wilka itd., jako drobne tasiemce, składające się z kilku członów.

Człowiek zaraża się bąblowcem przez połknięcie jaj, które z przewodu pokarmowego psa dostały się do wody, do spożywanych warzyw, a nawet – po wysuszeniu – do kurzu pokojowego.

Oprócz bąblowca jednokomorowego spotykamy u człowieka – chociaż tylko w przypadkach wyjątkowych – bąblowiec wielokomorowy. W tych przypadkach zamiast jednego pęcherza znajdujemy masę składającą się z wielu pęcherzyków, które urastają czasem do dużych rozmiarów.

Obecność i wzrost bąblowca nie jest dla ustroju człowieka sprawą obojętną. Niezależnie od zmian miejscowych, które uwydatniają się w miarę wzrostu pasożyta, występuje u człowieka szereg reakcji, które polegają na pojawieniu się we krwi swoistych przeciwciał, powstaniu pewnej odporności, na zwiększeniu się liczby leukocytów eozynochłonnych oraz objawów dowodzących zatrucia ustroju gospodarza. Do takich objawów stwierdzanych głównie po pęknięciu pęcherza bąblowca należy pokrzywka oraz miejscowe zapalenie otrzewnej w następstwie zetknięcia się jej z zawartością pękniętego pęcherza. Nie ulega wątpliwości, że niedokrwistość, wychudnięcie i coraz wybitniejsze osłabienie należy uważać za dowody przewlekłego zatrucia przez pasożyta,