W rozdziale niniejszym omówiono wyniki obserwacji i badań w zakiesie patogenezy, obrazu klinicznego, zapobiegania polekowym uszkodzeniom ucha wewnętrznego i ich leczenia. Podkreślono konieczność kontroli narządu słuchu i układu równowagi przy stosowaniu leków oto- toksycznych. Zwrócono także uwagę na częstość występowania objawów ototoksycznych u chorych z niewydolnością nerek oraz na inne czynniki sprzyjające polekowym uszkodzeniom ucha wewnętrznego. Omówiono ponadto choroby polekowe górnych dróg oddechowych.
Liczne leki stosowane w lecznictwie oraz wiele związków chemicznych może uszkadzać narząd słuchu i układ równowagi, powodując upośledzenie ich czynności, degenerację komórek zmysłowych ucha wewnętrznego, komórek zwojowych i neuronów nerwu ślimakowego i przedsionkowego, tworzących VIII parę nerwów czaszkowych. Lista tych leków i substancji jest obecnie bardzo długa [70], lecz najważniejsze z praktycznego punktu widzenia są niektóre antybiotyki, salicylany, leki przeciwzimnicze i moczopędne oraz hormonalne środki antykoncepcyjne.
Powszechnie znane ze swych ototoksycznych właściwości są aminogli- kozydy: streptomycyna, dihydrostreptomycyna, neomycyna, kanamycy- na, gentamycyna, tobramycyna, sisomycyna oraz półsyntetyczny antybiotyk aminoglikozydowy – amikacyna. Również polipeptydy: polimi- ksyna B i kolistyna wykazują podobne działanie.
Leave a reply