Jednym z najczęstszych takich powikiuń, które zdarza się w 15-20 % wszystkich ruchomych guzówjajnika, jest skręfich szypuły (torsiopedunculitumorisovarii). Należy przyjąć, że główną rolę w powstawaniu skrętu szypuły guzów jajnika odgrywają obroty całego tułowia podczas pracy fizycznej, pewnych ćwiczeń gimnastycznych, urazów cielesnych, a nawet według Rosnera w ciągu połogu. Wskutek przeniesienia się ruchów i zwrotów całego tułowia na guz jajnika ulega on również przesunięciu i to tym łatwiej, im szybsze i gwałtowniejsze są te ruchy. Ponieważ zaś ruchy te są wykonywane stosunkowo często (podczas noszenia ciężarów, w tańcu, w czasie rozmaitych czynności zawodowych itd.), a w okresie spoczynku guz nie wraca do dawnego położenia, bo leży w jamie brzusznej zupełnie swobodnie, raz rozpoczęty jego obrót postępuje, co doprowadza w wyniku do skrętu szypuły. Skręt ten jest tym łatwiejszy, im dłuższa jest szypula guza i im więcej miejsca ma on w jamie otrzewnowej. Może się jednak zdarzać i przy stosunkowo krótkich szypul- kach, a nawet w ciąży, jeśli powłoki brzuszne są wiotkie i podatne. (Skręt szypuły podczas ciąży jest także ułatwiony podniesieniem guza z miednicy małej przez rosnącą macicę). Pewną rolę w powstawaniu skrętu szypuły guza jajnika zdają się odgrywać także ruchy jelit, różnice ciśnienia krwi w żyłach szypuły (torsio haemo- dynamica) oraz zmiany położenia guza podczas stania i leżenia. Kiedy bowiem chora stoi, guz opada ku przodowi. Jeśli wówczas między guz a tylną ścianę brzuszną wsuną się pętle jelita cienkiego, po ułożeniu się kobiety na wznak, nie może on opaść swobodnie z powrotem ku tyłowi, ale ulega obrotowi wokół swej osi długiej.
Leave a reply