Stosowanie przestrzykiwań pochwy gorącą wodą (do 50°) w ilości 2-3 litrów, dwa lub trzy razy dziennie, ma na celu wywołanie przekrwienia i stworzenia lepszych warunków do wyleczenia procesu zapalnego. Dobre wyniki daje też kolumnizacja, a więc wypełnienie pochwy tamponami, z których górne przesycone są ichtiolem z gliceryną lub kseroformem z gliceryną (w stosunku 1 :io).
Pewne znaczenie przypisuje się leczeniu ogólnemu pod postacią proteino- terapii (mleko, Yatren-Casein itp.) oraz szczepionkom. O leczeniu spraw zapalnych ciepłem (przede wszystkim diatermią) oraz o leczeniu zdrojowiskowym wspominano w innych rozdziałach. To samo odnosi się do leczenia objawowego (krwawienia, bóle).
W związku z nieżytem błony śluzowej kanału szyjki macicy powstają już poprzednio wspomniane nadżerki części pochwowej (erosio catarrhalis, erosio simplex). Leczenie ich łączy się z leczeniem tego nieżytu.
Miejscowa terapia nadżerek części pochwowej polega na pędzlowaniu ich pręcikiem lapisowym lub wacikami zanurzonymi w roztworze chlorku cynku (50%) lub lapisu (10%), czy też formaliny (10%) bacząc, aby płyn nie spływał na zdrowe części błony śluzowej. Przed pędzlowaniem należy szyjkę macicy dokładnie oczyścić ze śluzu. Pedałowanie powtarza się przeciętnie co 8-10 dni stosując w tym czasie przepłukiwania odkażające roztworem,np. chlorku cynku (10:100). Można również zakładać do pochwy dwa razy tygodniowo gałki, zawierające sulfanilamidy (np. sulphalhiasoli 0,3, But. Cacao q. s. u.f. glob. vaginalis), wypłukując ich resztki na drugi dzień roztworem płynu odkażającego, np. octu drzewnego (łyżkę na litr ciepłej wody).
Leave a reply