Szczepienia przeciw durowi brzusznemu

W zapobieganiu durowi brzusznemu 3 czynniki są podstawowe, a mianowicie: 1) unieszkodliwienie źródła zakażenia, które stanowią zarówno chorzy, jak i nosiciele 2) uniemożliwienie przenoszenia zarazków 3) uodpornienie swoiste za pomocą szczepień ochronnych. Chory na dur brzuszny podlega obowiązkowej hospitalizacji, którą należy zastosować możliwie najwcześniej. Z tym łączy się zagadnienie wcze-snego rozpoznania, co wymaga znajomości objawów wczesnych. W stosunku do nosicieli istnieje szereg przepisów, których przestrzeganie razem z prawidłową ewidencją nosicieli oraz stałą kontrolą, którą sprawują nad tymi osobnikami stacje sanitarno-epidemiologiczne, powinno zapewnić unieszkodliwienie tych źródeł zakażenia. Uniemożliwienie szerzenia się zarazków opiera się na metodach sanitarno-higienicznych, jak kontrola środków spożywczych, odpowiednie urządzenia wodociągowe, kanalizacyjne, czystość osobista itp.

Szczepienia przeciw durowi brzusznemu przeprowadza się szczepionką z zabitych zarazków, zawierającą 1 -0-0-0 -0-0-0 -0-0-0 pałeczek duru w 1 ml. Obecnie stosuje się szczepionkę wieloważną, zawierającą oprócz zabitych pałeczek duru brzusznego również pałeczki durów rzekomych i bakterie czerwonki. Doświadczenia dwu wojen światowych wykazały niezwykłą skuteczność szczepień w zwalczaniu duru.