Budowa i rozwój. Trofozoit gruszkowaty, owalny lub okrągły długość – 5- -50 pm. Jądro owalne lub jajowate, bliżej bieguna w drobnych grudkach. Ze skupienia kinetosomów przed jądrem wychodzi 5 wici, z których jedna tworzy błonę falującą, opartą o cienką kostę długości komórki i wychodzi na biegunie tylnym w postaci wici wolnej pozostałe 4 – to tzw. wici przednie. Ujawnione metodami specjalnymi ziarnistości parabazalne odpowiadają hydrogenesomom, aksostyl zwykle ukryty w cytoplazmie lub nieznacznie wystaje poza pellikulę jego główkę, podobnie jak u T. vaginalis, częściowo otacza pelta. Z boku, bliżej bieguna przedniego, widoczny mały cytostom. W cytoplazmie liczne wodniczki pokarmowe (czasami mogą zawierać krwinki czerwone) i ziarnistości substancji zapasowych (ryc. 3.15). Cyst nie tworzy. Rzadziej niż T. vaginałis i T. tenax wytwarza pseudopodia.
Zarażenie postacią trofozoitu następuje przez jamę ustną z pokarmem lub wodą. Pierwotniak umiejscawia się w końcowym odcinku jelita cienkiego i w jelicie grubym.
Chorobotwórczość. T. hominis wywołuje rzęsistkowicę (tńchomonosis) przewodu pokarmowego, lecz znane są też inwazje bezobjawowe. Częściej niż u osób zdrowych pierwotniak występuje u ludzi cierpiących na przewlekły nieżyt jelita grubego był również wykrywany na powierzchni owrzodzeń tego jelita. Przebieg zarażenia może wiązać się z objawami zapalenia wyrostka robaczkowego, biegunką itd. trzeba różnicować z innymi protozoonozami.
Wykrywanie. Najłatwiej wykrywa się w hodowlach zakładanych z kału na-tychmiast po jego oddaniu, np. na podłożu Simića lub Pawłowej, w temp. 37°C i pH 6,8-7,4 w hodowlach in vitro obserwowaliśmy spontaniczne pojawienie się postaci olbrzymich, podobnie jak u T. vaginalis i T. tenax, możliwe jest prowadzenie hodowli aksenicznych na podłożach specjalnych.
Leave a reply