Ogólna zasada postępowania onkologicznego nakazuje jak najszybciej ustalić rozpoznanie i jak najwcześniej zacząć leczenie. Dlatego należy:
– 1) .częściej myśleć o możliwości nowotworów u dziecka. Guzy kości, tkanek miękkich oraz układu chłonnego zbyt długo traktowane są zwykle jako sprawy banalne
– 2) dążyć do szybkiego rozpoznania, posługując się wszystkimi dostępnymi metodami diagnostycznymi, łącznie z badaniem histopatologicznym. Unikać jednak trzeba wszelkich zbędnych manipulacji w okolicy nowotworu, pamiętając o tym, że nawet mało delikatne badanie guza (jego nadmierne uciskanie) może się przyczynić do uogólnienia choroby. W szczególności jak najbardziej oszczędzająco wykonywać należy biopsję, zawsze zabezpieczając sobie możliwość przeprowadzenia zabiegu operacyjnego lub napromieniania bezpośrednio potem
– 3) po rozpoznaniu guza zawiadomić o tym rodziców, nie tając przed nimi powagi sytuacji i usilnie skłaniając ich do rozpoczęcia natychmiastowego leczenia dziecka.
Sposoby leczenia nowotworów u dzieci nie odbiegają od metod ogólnie w onkologii przyjętych. Nie jest to jeszcze leczenie doskonałe, niemniej pozwala ono już dziś wiele dzieci uratować. Toteż nie usprawiedliwiona jest skrajnie pesymistyczna postawa, negująca celowość leczenia wszelkimi sposobami. Już samo tylko przedłużenie życia choremu dziecku daje mu szanse skorzystania w przyszłości ze środków, mogących radykalnie zmienić rokowanie w schorzeniach nowotworowych. Wykorzystanie wszelkich sposobów leczenia sprawi zarazem ulgę rodzicom. Łatwiej im będzie bowiem żyć w przekonaniu, że zrobiono wszystko, aby uratować ich dziecko.
Leave a reply