Wady wrodzone kręgosłupa, dające się wykryć badaniem radiologicznym, do niedawna jeszcze były zbyt często uważane za przyczynę bólów krzyża. Prowadzone w ostatnich czasach szeroko zakrojone badania epidemiologii bólów krzyża obaliły ten pogląd. Obecnie przypuszcza się, że różnorodne wady, zmieniając biomechanikę dolnego odcinka kręgosłupa, mogą doprowadzić do bólów krzyża jedynie w wyniku przyspieszenia zużycia krążka międzykręgowego. Same w sobie wyjątkowo są przyczyną dolegliwości .
Do wad tych zaliczamy głównie: kręgi przejściowe – najczęściej lumbalizacja pierwszego kręgu krzyżowego zwiększająca ramię dźwigni odcinka lędźwiowego kręgosłupa, a przez to zwiększająca obciążenia i naciski na staw lędźwio- wo-krzyżowy. Co się tyczy sakralizacji 5 kręgu lędźwiowego, to wyjątkowo prowadzi ona do bólów krzyża, chyba że dotyczy jedynie połowy kręgu – np. przerost i upodobnienie się wyrostka poprzecznego, który tworzy staw z kością krzyżową, przez co zaburza oś ruchu kręgu. Podobnie bardzo rzadko przyczyną bólów krzyża jest ukryty rozszczep kręgosłupa {spina bifida occulta).
Zarówno spondyloliza, jak i o wiele groźniejsza spondylolisteza kręgu stanowią rzadką przyczynę bólów krzyża, chyba że mamy do czynienia z wyjątkowo dużego stopnia przesunięciem kręgu, co z kolei daje się wykryć badaniem klinicznym i można łatwo potwierdzić badaniem radiologicznym.
Jedną z przyczyn bólów krzyża, rzadko spotykaną, jest jednostronny przerost łuku z powodu wrodzonego braku wyrostków stawowych. Wydaje się, że jeśli w przypadkach takich leczenie zachowawcze nie przyniesie poprawy, wskazane jest usztywnienie chorej jednostki ruchowej kręgosłupa (Segal i Franchi).
Niewiele osób ma szczęście przejść przez życie bez takich czy innych dolegliwości ze strony krzyża. Nie dziwi to zważywszy, że odcinek lędźwiowy kręgosłupa z mechanicznego punktu widzenia stanowi najsłabsze ogniwo narządu ruchu, obciążenie mechaniczne i siły działające w tym miejscu są większe niż gdzie indziej, a ponadto dochodzi tu do zmiany kierunku sił przenoszonych wzdłuż osi kręgosłupa. Nic też dziwnego, że odcinek lędźwiowy kręgosłupa staje się częstym miejscem zmian patologicznych z powodu mikrourazów i przyspieszonego zużycia tkankowego.
W zależności od istniejącej sytuacji biomechanicznej związanej z postawą przy pracy lub w czasie odpoczynku, kręgosłup wykazuje różnorodne odchylenia krzywizn fizjologicznych oraz związane z tym zachwianie równowagi ciała. Odchyleniom tym przeciwstawiają się przede wszystkim mięśnie, w mniejszym stopniu układ więzadłowo-torebkowy.
Leave a reply