Zaburzenia miesiączkowania

Inną metodą w tym przypadku jest podawanie preparatów estrogenów złożonych, np. preparatu Premarin – 1,25 mg lub połowa tej dawki (0,625 mg przez 20 dni i 10 dni przerwy). Po 10 dniach stosowania estrogenów należy dołączyć gestageny.

Stosowanie hormonów u dziewczynek powinno być zawsze ostrożne. Zbyt duże dawki, zwłaszcza estrogenów, stwarzają możliwości zbyt wczesnego skostnienia nasad kości długich, co powoduje nieodwracalne zahamowanie wzrostu.

Zaburzenia miesiączkowania. Zaburzenia miesiączkowania w postaci polymenorrhoea (cykl krótszy niż 25 dni) i oligomenorrhoea (cykl dłuższy niż 32 dni) są związane często z brakiem owulacji i niedomogą estrogenową. Stany te są wskazaniem do stosowania preparatów estrogenowo- -gestagenowych w sposób cykliczny (5-24 dzień cyklu), przez 3-6 miesięcy.

Hypomenorrhoea, tzn, zbyt skąpe miesiączki, często związane z hipo- estrogenizmem, mogą być zapowiedzią późniejszych zaburzeń miesiączkowania.

U kobiet z pierwotnym lub wtórnym brakiem miesiączki, po wykluczeniu ciąży i guza przysadki, należy spowodować jej wystąpienie, stosując progesteron lub jego pochodne przez 5-10 dni. Najczęściej krwawienie występuje już po 3-5 dniach. Przy braku efektu leczenia i powtórnym wykluczeniu ciąży – przez 5-10 dni należy podawać estrogeny

(estradiol, dietylostylbestroi, dienoestrol). Następnie przez 10 dni łącznie z estrogenami należy podawać progesteron. Brak efektu wymaga dalszych dokładnych badań – endokrynologicznych i ginekologicznych. Nie należy stosować leczenia hormonami steroidowymi u dziewcząt i kobiet z anorexia nervosa przed normalizacją masy cíala.