W myśl tego schematu leczenie rozpoczyna się wyłącznie penicyliną, którą podawać należy samą, w dawce po 300000 j. dziennie. Po kuracji penicylinowej nie ma przerwy. Po każdej kuracji mieszanej (As + Bi) wypada przerwa 4-tygod- niowa.
Jakkolwiek zalecane schematyczne dawki pojedyncze przetworów As (neosal- warsan) oraz bizmutu należy uważać za przeciętne i optymalne, to jednak w każdym przypadku stosować się należy do wymagań wiedzy lekarskiej i własnego doświadczenia, zwracając uwagę na znoszenie leku przez chorą.
W leczeniu kiły wrodzonej u dzieci do końca trzeciego roku życia można stosować neosrlwarsan domięśniowo, ale należy go wówcaas rozcieńczyć w 1-2 ml wody destylowanej.
W wyborze metody leczenia należy się kierować przede wszystkim kryterium czasu, a gdy to jest niemożliwe, brać dopiero wtedy pod uwagę rozpoznanie kliniczne. W przypadkach wątpliwych należy raczej stosować metodę ostrożniejszą.
Stosowanie penicyliny nawet w dużych dawkach nie daje na ogól żadnych zaburzeń, jakkolwiek w pewnych przypadkach stwierdzono u chorych pokrzywkę objawy ze strony przewodu pokarmowego (mdłości, wymioty) oraz miejscowe zapalenie skóry (Chaczaturian i Rożnikow).
Pewną trudność w kile zarówno nabytej, jak i wrodzonej stanowi na razie oznaczenie odpowiednich dawek tego środka oraz czasu trwania leczenia. Należy jednak już dziś przyjąć za pewne, że we wczesnej kile najlepsze wyniki dają duże dawki, doprowadzane w względnie krótkim czasie. W kile nabytej i wrodzonej w okresach późniejszych penicylina skojarzona z preperatami arsenowymi i bizmutowymi pozwala uzyskać najlepsze wyniki.
Grzybek promieńicy (?>treptothrix actinomyces) może -jak i gdzieindziej -wywoływać w kobiecych częściach rodnych charakterystyczne zmiany polegające na tworzeniu się twardych nacieków, wśród których znajdują się ogniska ropne, połączone z sobą krętymi kanałami. Żółtawa ropa zawiera luźne grudki, w których pod mikroskopem stwierdza się grzybki promienicy.
Leave a reply