PSYCHOFIZJOLOGICZNE PROBLEMY SEKSUOLOGII

Psychofizjologia seksualna mężczyzny i kobiety przez długie wieki nie była przedmiotem' badań naukowych. Stąd też informacje, jakie na ten temat posiadamy, pochodzą w dużej mierze z czasów, gdy poszczególni autorzy dokonywali uogólnień i opisywali „prawidłowości” na podstawie jednostkowych, fragmentarycznych obserwacji. W takich warunkach dochodziło do powstawania wielu fałszywych poglądów i przesądów dotyczących różnych funkcji seksualnych poglądy te do dzisiejszego dnia są głęboko zakorzenione w mentalności ludzi i uchodzą za truizmy. Nie trzeba przy tym podkreślać, że w wielu przypadkach leżą one u podłoża wielu nieszczęść osobistych, zaburzeń seksualnych, nerwic i niedostoso- wań małżeńskich. W dobie obecnej w zakresie psychofizjologii seksualnej panuje tak wiele sprzecznych poglądów, zdań i zapatrywań, że niełatwo jest zorientować się, które z nich są naukowo sprawdzone i oparte na przesłankach naukowych, a które podstaw naukowych nie mają. Oddzielenie faktów naukowo sprawdzonych od przesądów ma zasadnicze znaczenie nie tylko dla rzetelnego, naukowego spojrzenia na dziedzinę seksualizmu człowieka, ale i dla tworzenia racjonalnych norm jego zachowania seksualnego norm, które mogą zapewnić prawidłowy i wszechstronny rozwój człowieka w społeczeństwie.