Monthly Archives Wrzesień 2014

Środki takie, jak chloralhydrat, przetwory bromowe, luminal, oddają nieocenione usługi w leczeniu tężca. Środkiem z wyboru jest paraldehyd, który w tym wypadku jest jednym z najbezpieczniejszych i najbardziej czynnych leków podaje się go doodbytniczo w ilości 8 do 4-0 ml, powtarzając podawanie co 4 godziny. Chloralhydrat można podawać w ilości 1 do 3 g na dobę doodbytniczo lub doustnie. Również antybiotyki takie, jak penicylina i aureomycyna (tę ostatnią najlepiej w postaci wstrzykiwań), należy stosować w leczeniu tężca. Antybiotyki te działają bakteriostatycznie na sam zarazek, chociaż nie unie- czynniają toksyn. Poza tym w wypadkach mieszanego zakażenia niszczą zarazki inne, które — odbierając tlen zarazkom tężca — są czynnikiem sprzyjającym.

W zapobieganiu durowi brzusznemu 3 czynniki są podstawowe, a mianowicie: 1) unieszkodliwienie źródła zakażenia, które stanowią zarówno chorzy, jak i nosiciele 2) uniemożliwienie przenoszenia zarazków 3) uodpornienie swoiste za pomocą szczepień ochronnych. Chory na dur brzuszny podlega obowiązkowej hospitalizacji, którą należy zastosować możliwie najwcześniej. Z tym łączy się zagadnienie wcze-snego rozpoznania, co wymaga znajomości objawów wczesnych. W stosunku do nosicieli istnieje szereg przepisów, których przestrzeganie razem z prawidłową ewidencją nosicieli oraz stałą kontrolą, którą sprawują nad tymi osobnikami stacje sanitarno-epidemiologiczne, powinno zapewnić unieszkodliwienie tych źródeł zakażenia. Uniemożliwienie szerzenia się zarazków opiera się na metodach sanitarno-higienicznych, jak kontrola środków spożywczych, odpowiednie urządzenia wodociągowe, kanalizacyjne, czystość osobista itp.

Akrodynia choroba Selter-Feer-Swifta jest to pewien zespół objawów, które powstają wskutek zaburzeń równowagi układu nerwowego wegetatywnego. Spostrzega się ją we wczesnym okresie dziecięcym, a nawet już u niemowląt.