Również bardzo wcześnie, bo jeszcze w czasie karmienia przez rodziców, zaręczają się zięby tropikalne, granatiny (Granatina granatina), przy czym u tego gatunku zaręczyny nie odbywają się między rodzeństwem, tak że od początku formują się przyszłe pary. Następnie połączona para pozostaje już razem do osiągnięcia dojrzałości płciowej. Podobnie dochodzi do powstawania par u wąsatki (Panurus biarmicus), u której młode żyją początkowo w chmarach wrzaskliwych i zaczepnych rówieśników. Zaręczają się jeszcze przed pierzeniem, rozpoznając pleć po kolorze dziobów. Związek monogamiczny utrzymuje się później przez całe życie. W przypadku owdowienia małżeństwa zawierane są następnie jedynie między dorosłymi ptakami, ze względu na to, że wrzeszcząca młodzież oddziałuje na dorosłych odstraszająco. We wszystkich tych wypadkach motywacją będącą podstawą formowania się par jest popęd seksualny, aczkolwiek widoczna jest znaczna domieszka agresywności.
Natomiast u gęsi i kaczek, u których podłoże więzi międzyosobniczej opiera się na inaczej ukierunkowanej agresji, tworzenie par odbywa się w zupełnym oderwaniu od popędu seksualnego. U ptaków tych, zwłaszcza u gęsi gęgawych i niektórych kaczek, może dochodzić do formowania się par homoseksualnych złożonych z dwóch samców, które łączy silna więź międzyosobnicza. Przy czym u ptaków tych nigdy nie dochodzi do kopulacji między samcami, czasami natomiast dochodzi do łączenia się jednego z gąsiorów z samicą. W takiej sytuacji powstaje często rodzaj trójkąta, w którym samiczka zajmuje jednak zawsze gorszą pozvcję niż partner homoseksualny.
W przeciwieństwie do ptaków, u ssaków tworzenie się par trwałych występuje już po osiągnięciu dojrzałości płciowej i zawsze ma związek z zachowaniem seksualnym. Z podobną sytuacją spotykamy się również u ludzi, u których powstawanie miłości opartej na więzi często towarzyszy miłości erotycznej.
Leave a reply