Miękkie tkanki rodzącej znoszą chwilowy i przemijający nawet silny ucisk znacznie lepiej, niż ucisk długotrwały. Dlatego uszkodzenia w położeniach miednicowych lub poprzecznych, w których następująca główka bywa szybko przeprowadzana przez wchód są mniejsze niż pogarsza się, stanowisko nasze jest wyczekujące, a w razie wskazań, natychmiast kończymy poród, biorąc pod uwagę przede -wszystkim życie matki, a następnie płodu. W przypadkach niezdolności płodu do życia, nie bierzemy go w ogóle pod uwagę. Wobec obfitych krwawień w czasie ciąży lub na początku porodu d braku zakażenia, rozwiązujemy cięciem cesarskim brzusznym. Zabieg ten nie naraża rodzącej na większą utratę krwi i zakażenie, a pozwala w większości przypadków uratować płód zdolny do życia. Polecane przez niektórych autorów cięcie pochwowe jest obecnie mniej stosowane, gdyż zagraża obfitym krwawieniem. Cięcie cesarskie brzuszne w przypadkach łożyska przodującego szyjowego również daje możność zatamowania krwawienia przez podkłucie naczyń w miejscu przyczepu łożyskowego lub całkowite usunięcie macicy. Jeśli stwier-dzamy badaniem wewnętrznym łożysko przodujące brzeżne lub częściowe i główkę jako część przodującą, wówczas przebijamy pęcherz płodowy i stosujemy środki wzmacniające bóle. Jeśli część przodująca ustala się i nie ma krwawienia, przeprowadzamy poród drogą naturalną. W każdym innym przypadku, jeśli brak objawów zakażenia i dziecko jest zdolne do życia, wykonujemy cięcie cesarskie. Wobec zakażenia i mart- ^ i wego płodu rozwiązujemy drogą pochwową. Jeśli ujście jest niezupełnie roz-warte, rozszerzamy je za pomocą cięcia pochwowego i wykonujemy obrót na nóżkę z następowym wy- móżdżeniem główki.
W praktyce prywatnej najbardziej wskazanym jest jak najszybsze roz-wiązanie ciężarnej lub rodzącej z chwilą rozpoznania łożyska przodującego.
Leave a reply