Największe prawdopodobieństwo dobrych wyników leczenia występuje u chorych na cukrzycę typu II, u których objawy choroby wystąpiły później niż w 40 r,ż„ trwają krócej niż 5 lat, nie stosowano wcześniej insuliny, lub też dobowa dawka insuliny nie była większa niż 20 j.m./24 h, a masa ciaia jest prawidłowa lub zwiększona. Dzieci i osoby dorosłe z tzw. MODY (Maturity Onset Diabetes of the Youth – cukrzyca typu dorosłych rozpoczynająca się w młodości) przynajmniej w pierwszym okresie choroby dobrze reagują na pochodne sulfonyiomocznika.
Wybór pochodnej sulfonyiomocznika zależy głównie od chorego, czy stwierdza się obecność objawów uszkodzenia wątroby lub nerek, jaką dietę stosuje, czy przyjmuje inne leki (interakcje), jaka jest potrzebna siła działania hipoglikemizującego.
Chorzy, u których wystąpiła niewrażliwość na jeden rodzaj pochodnych sulfonyiomocznika, mogą być wrażliwi na inny lek z tej grupy. Wpływy niepożądane, np. na bilans wodny lub zaczerwienienie skóry po alkoholu, również można eliminować zmieniając rodzaj leku.
Chloropropamid jest silnie działającym lekiem skutecznym w dużym odsetku przypadków. Osoby w starszym wieku, z upośledzonym łaknieniem, lub też uszkodzeniem wątroby lub nerek mogą zapaść na ciężką hipogiikemię pod wpływem tego leku. Lepiej wtedy podawać leki o krótszym okresie półtrwania, dające nieczynne metabolity.
Pochodne sulfonyiomocznika II generacji wiążą się z albuminami osocza w innych miejscach niż pochodne I generacji ich interakcja z wieloma dodatkowymi lekami ma wobec tego mniejsze znaczenie.
Wyniki stosowania pochodnych sullonylomocznika u chorych na cukrzycę typu II
Należy rozpoczynać od podania najmniejszej skutecznej dawki i stopniowo ją zwiększać (w celu uzyskania dobrych wyników leczenia) co 1-2 tygodnie, aż do dawki maksymalnej. Jeśli dawka maksymalna nie daje dobrych wyników w leczeniu, należy zastosować inny lek z grupy pochodnych sulfonyiomocznika, lub też podać insulinę.
Wyniki stosowania pochodnych sullonylomocznika u chorych na cukrzycę typu II. Pochodne sulfonyiomocznika stosowano od 1955 r. u milionów chorych na cukrzycę przez wiele lat Mimo to opinie o tych lekach są nadal rozbieżne. W ocenie dużego materiału z Joslin Clinic w grupie 3387 chorych leczonych tolbutamidem stwierdzono w 15,5°/n pierwotną niewrażliwość na ten lek (brak zmniejszenia glikemii i glu- kozurii w ciągu 2 tygodni od pierwszego zastosowania leku). W ciągu dalszej obserwacji aż do 9 lat 2056 chorych wykazywało dobre wyniki leczenia, a u 499 powstała wtórna (dobre wyniki przez co najmniej 6 miesięcy po zastosowaniu leku, a później brak efektów leczniczych) nie- wrażliwość na pochodne sulfonylomocznika. Tak więc 75,4(l/o chorych wykazywało dobre wyniki leczenia przez okres pierwszych kilku lat. Odsetek 70-80% chorych, którzy dobrze reagują na leki, w ciągu 2 lat zmniejsza się po 5 latach do 30-40%.
Leave a reply