CZYNNOŚCI SEKSUALNE CZŁOWIEKA
Tu dotykamy problemu fundamentalnego dla właściwego ujęcia takich spraw, jak czynności seksualne człowieka. Z punktu widzenia obiektywnych wartości dla egzystencji jednostki jej czynności seksualne na pewno nie są problemem centralnym. Jeśli się nim stają, jest to wyrazem określonej patologii, fałszującej hierarchię wartości życiowych. Sam fakt jednak, że może tak się dziać, wystarcza, aby uznać problem za istotny. Dodajmy tu, że wybór problemu badań nie musi być uzasadniony wartością problemu per se. Są problemy, które mają wartość polegającą na tym, że skupiają w sobie całość wątków funkcjonowania człowieka i przy okazji ich analizy ujawniają się wyjątkowo wyraźnie ich powiązania, funkcja, sposób bycia. Czynności seksualne człowieka są powiązane sprawczo z działalnością określonych gruczołów dokrew- nych, ośrodków „popędowych” zlokalizowanych w mózgu, z właściwą funkcją układu wegetatywnego, sprawnością fizyczną ustroju, ale też jako akt społeczny są ściśle powiązane z interakcją partnerów, są obciążone znaczną liczbą nakazów i zakazów kulturowych, mogą być przejawem władania inną osobą, aktem kontestacji i oportunizmu, mogą stanowić przyjemność samą w sobie, zapewftiając ulgę fizyczną, mogą też stanowić obciążenie psychiczne. Złożoność mechanizmów aktu seksualnego powoduje, że jego wystąpienie, przebieg, następstwa zależą od wielu bardzo subtelnych, trudno uchwytnych sygnałów świata zewnętrznego i ich harmonii z efektami doświadczeń człowieka. Akt seksualny może też realizować się na przekór sytuacji zewnętrznej, z dziką gwałtownością, jako nie dający się niczym regulować z zewnątrz biologiczny akt kopulacji. W jednych wypadkach powodzenie czynności seksualnej jest uzależnione od wzajemnej miłości partnerów, ich chęci dawania sobie siebie i dojrzałości do tego dawania. W innych wypadkach powodzenie występuje, mimo że akt seksualny jest wynikiem gwałtu i egoistycznego, prymitywnego okrucieństwa.
Bóle w jamie brzusznej
Celem wywiadów powinno być przede wszystkim stwierdzenie umiejscowienia bólów. Niestety, odpowiedzi i informacje chorych są najczęściej niewystarczające i uzupełniają je dopiero dodatkowe wyjaśnienia podczas badania przedmiotowego, a więc wykazanie, czy np. ucisk na pewne miejsca wywołuje wzmożenie bólu, czy też nie. Bóle w okolicy linii środkowej, poniżej pępka, przemawiają w pewnej mierze za schorzeniem macicy lub pęcherza, a także jelit, rzadziej powłok brzusznych (ropnie) i spojenia łonowego. Nie można zapominać o możliwości istnienia przepukliny pępkowej w linii białej lub w bliźnie pooperacyjnej. Bóle w podbrzuszu lewym i prawym są o wiele trudniejsze do wyjaśnienia. Przede wszystkim należy stwierdzić, czy występują one po jednej, czy też po obu stronach podbrzusza. Bóle umiejscowione tylko po stronie prawej mogą być spowodowane, niezależnie od schorzenia narządów rodnych, zapaleniem wyrostka robaczkowego. Pewne znaczenie w rozpoznaniu tego zapalenia, a więc i wyłączenia schorzenia kobiecych narządów rodnych, ma stwierdzenie znamiennych punktów uciskowych (MacBumey, Lanz) lub charakterystycznych objawów (Rovsing, Blumberg). Ale i w tych przypadkach wątpliwości rozproszyć może dopiero oburęczne badanie przez pochwę, gdyż różne schorzenia kobiecych narządów rodnych dają podobne obrazy kliniczne. Nie można też zapominać, że zapalenie wyrostka robaczkowego może występować czasami obok schorzeń wewnętrznych narządów rodnych kobiety.
„Avoiding syndrom”
Kolejnym spornym problemem jest pytanie, czy w wychowaniu seksualnym ma istnieć i utrzymać się to, co eksperci zachodni nazywają avoiding syndrom, czyli zespół spraw, których w wyniku wychowania i dzięki niemu chcemy uniknąć lub którym chcemy zapobiec (np. zapobieganie szerzeniu się homoseksualizmu wśród młodzieży lub przeciwdziałanie promiskuityzmowi płciowemu).