Inaczej mówiąc, zostaje uruchomiony specyficzny, biologicznie zdeterminowany, mechanizm eliminacji motywów, ułatwiający formowanie się motywacji typu seksualnego. Piszemy tu „ułatwiający”, a nie „formujący”, gdy, jak założyliśmy w rozdziale poświęconym mechanizmom dążeń, człowiek musi uczyć się rozpoznawania obiektów mogących spełniać funkcję sygnału lub mających znaczenie dla pożądanego kierunku realizacji każdej czynności, a więc i seksualnej. Sformułowanie takich, a nie innych motywów określających cel i program zależy więc od wiedzy człowieka, układu jego postaw. Stąd tak wiele reakcji paradoksalnych z punktu widzenia realizacji dążeń seksualnych, tak znaczne zróżnicowanie i tak znaczne możliwości rozwijania nowych technik seksualnych.
Ośrodek generujący napięcie seksualne uczynniany jest u człowieka jak i zwierząt niższych przez działalność gruczołów wydzielania dokrew- nego, a przede wszystkim przez te produkty wydzielania wewnętrznego, które są określane wspólnie nazwą hormonów płciowych. Istnieją też dane, że napięcie to może być wzmagane przez określone zmiany somatyczne, oddziałujące w sposób mechaniczny na okolice narządów płciowych. Jako przykład może tu służyć przekrwienie odpowiednich okolic stref erotogennych lub też inne zmiany wywołujące podrażnienia ośrodków rdzeniowych regulujących pewne fragmenty czynności seksualnych.
Z powyższego wynika, że możemy skonstruować trójwarstwowy model regulacji czynności seksualno-erotycznych (por. ryc. 1). Warstwa najwyższa, określimy ją jako warstwę I, objęłaby trzy zasadnicze człony:
Leave a reply