Prawdopodobnie nie ma żadnej dziedziny w medycynie, biologii lub socjologii, która została zbadana w tak niewielkim stopniu jak biorytmy seksualne. W ostatnich latach podjęto takie badania, jednakże nadal jest ich bardzo niewiele. Badania biorytmów seksualnych, prowadzone na dużych populacjach za pomocą kwestionariuszy, są prawie nie znane. Prawie wszystkie znane badania dotyczą częstości występowania aktu seksualnego. Nie daje to jednak wystarczającej wiedzy o samych biorytmach. Z tego powodu, przy podejmowaniu badań nad biorytmami należy przede wszystkim opierać się na obiektywnych pomiarach funkcjonowania narządów płciowych.
Nie ma żadnej wątpliwości co do tego, że erekcje, zarówno w dzień jak i w nocy, występują periodycznie chodzi tu o biologiczną periodykę w obrębie 24 godzin.
Ohlmeyer i Brilmayer (1947) stwierdzili, że erekcje u mężczyzny w czasie dnia przebiegają zgodnie z taką samą periodyką jak w nocy. Obliczenia statystyczne wykazały, że okresy erekcji w ciągu dnia powtarzają się co 85,39 minuty. Z dowodów przytoczonych w dalszej części rozdziału oraz z badań periodyki snu (Jovanovic, 1978) wynika, że okresy erekcji powtarzają się co 90 do 120 minut. Podana przez wyżej wymienionych autorów wartość – 85,39 minuty – stanowi wartość średnią, a więc i przedtem, bez stosowania dokładnej metody rejestrującej, można było stwierdzić, że rytm fizjologicznej aktywności zmienia się u człowieka co 80 – 90 minut. Ohlmeyer i Brillmayer podali już w 1947 r., że człowiek w czasie snu w tych właśnie momentach wykazuje skłonność do budzenia się. Obserwacja ta została potwierdzona wiele lat później.
Erekcje występujące u mężczyzn okresowo w czasie dnia nie są najczęściej odczuwane, gdyż podlegają one wielu czynnikom zakłócającym. (Całość biologicznej periodyki w ciągu dnia ulega stałym zmianom, gdyż podlega wielu czynnikom zakłócającym). Ponadto periodyką erekcji w ciągu dnia zależy od aktywności seksualnej danego człowieka i podniet seksualnych, które on napotyka.
Leave a reply