Monthly Archives Lipiec 2014

Staramy się wzmocnić ustrój dziecka przez dobre odżywianie i higieniczny tryb życia. Niekiedy korzystne jest leczenie sanatoryjne, pod warunkiem jednak, że w międzyczasie usunie się czynniki urazotwórcze w środowisku dziecka. W przypadku stwierdzenia nerwic u rodziców dziecka należy bezwzględnie żądać, by i oni się leczyli. Stosując środki farmakologiczne należy strzec się przed jatrogennym zaostrzeniem i utrwaleniem nerwicy. Dla ogólnego wzmocnienia poleca się witaminy, zwłaszcza zespół witamin B, preparaty żelazowe (szczególnie przy towa-rzyszącej niedokrwistości), wapniowo-fosforowe, np. granulofosfat. Dla obniżenia nadmiernej pobudliwości nerwowej stosuje się preparaty zawierające wywar z kozłka, np. neospasmina. Podając -0,5—3°/o roztwory soli bromowych wzmagamy procesy hamowania zalecając niewielkie dawki kofeiny czy strychniny (np. asconerin) ułatwiamy procesy pobudzenia. Z zasady unikamy wstrzyknięć jako czynników psychotrauma- tyzujących.

Jest najczęstszym guzem jamy brzusznej u dziecka. Pod względem histologicznym przedstawia postać guza mieszanego, utkanego z elementów mezodermalnych i nabłonkowych, mniej lub więcej zróżnicowa nych. Występuje głównie w pierwszych 5 latach życia (czasem już u noworodków), najczęściej u chłopców. Umiejscawia się zwykle w dolnym biegunie jednej nerki (czasem obustronnie), szybko osiągając duże bardzo rozmiary (patrz ryc. 167). W pierwszym okresie guz jest otor- biony. Spoistość jego bywa niejednolita miejscami twarda, miejscami stwierdzić można chełbotanie. W miarę wzrostu torebka ulega przerwaniu, zawartość guza może się wylać do jamy brzusznej, a tkanka nowotworowa nacieka sąsiednie narządy. Guz Wilmsa wcześnie daje przerzuty do płuc, wątroby, kości i węzłów chłonnych.

Ogólna zasada postępowania onkologicznego nakazuje jak najszybciej ustalić rozpoznanie i jak najwcześniej zacząć leczenie. Dlatego należy:

W- ostatnich latach zainteresowania pediatrów coraz częściej zwracają się ku nowotworom. Przyczyną jest z jednej strony znaczny spadek zachorowań i śmiertelności z powodu chorób zakaźnych, z drugiej strony — zewsząd donoszą o wzroście liczby nowotworów u dzieci i ludzi młodych. Dotyczy to zwłaszcza zwiększonej ilości zachorowań na białaczkę, którą wszystkie statystyki zaliczają do spraw nowotworowych. Nie bez znaczenia jest również fakt, że dzięki ulepszonym metodom diagnostycznym coraz częściej rozpoznaje się dziś nowotwory. W re-zultacie w statystykach przyczyn zgonów dziecięcych choroby nowotworowe zajmują coraz to bardziej poczesne miejsce. Dla przykładu podajemy kilka danych zaczerpniętych ze statystyki amerykańskiej (Dargeon 1952). Wśród zgonów dzieci poniżej jednego roku życia nowotwory zajmują 13 miejsce w grupie dzieci w wieku 1—5 lat — czwarte miejsce (po zgonach z powodu nieszczęśliwych wypadków, zapalenia płuc i wad wrodzonych), a w grupie dzieci w wieku 5—14 lat — drugie miejsce (po zgonach wskutek nieszczęśliwych wypadków, a przed takimi przyczynami zgonów, jak zapalenie płuc, gruźlica, nerczyca i zapalenie nerek, gościec oraz choroby serca).

Z guzów tkanek miękkich najczęściej zdarzają się: mięsaki z mięśni poprzecznie prążkowanych i potworniaki.

Mięsak z mięśni poprzecznie prążkowanych (rhabdomyosaicoma) rozwija się przeważnie w mięśniach szkieletowych, w postaci szybko rosnącego, naciekającego otoczenie guza o niejednolitej spoistości. Cechuje go duża złośliwość miejscowa niszczy tkanki otaczające, a po operacyjnym usunięciu szybko daje nawroty. Odległe przerzuty są rzadkie. Poza mięśniami szkieletowymi może rozwijać się w pęcherzu moczowym, w pochwie, w gruczole krokowym i powrózku nasiennym.