Nerwice wegetatywne. Zaburzenia ze strony układu wegetatywnego występują we wszystkich postaciach nerwic, choć ich nasilenie bywa rozmaite. Rzadko występuje trwała przewaga układu współczul- nego (sympaticotonia) czy przywspółczulnego (vagotonia) zwykle widzimy zaburzenia równowagi obu tych układów (dystonia vegetativa). Nasilenie dystonii wegetatywnej oraz związany z tym zespół dolegliwości ulega często zmianom, stąd bogaty wywiad chorobowy i różnorodność aktualnych skarg. Wyodrębnianie osobnej grupy nerwic wegetatywnych może budzić wątpliwości wobec powszechności zaburzeń układu autonomicznego we wszystkich psychonerwicach. W praktyce spostrzega się jednak wiele dzieci, u których zaburzenia wegetatywne są szczególnie wybitne. Prowadzą one do wtórnych zaburzeń ze strony:

Powstawanie określonego obrazu stanu alergicznego zależy też w dużej mierze od miejsca wtargnięcia (czyli bramy wejściowej) antygenu. Stąd też łatwość powstawania alergoz układu oddechowego wskutek wdychania alergenu, przewodu pokarmowego wskutek przyjmowania go z pożywieniem oraz skóry z powodu kontaktu. Należy jednakże podkreślić, że nie zawsze wpływ alergenu na powstanie danej alergozy będzie zależał od ściśle określonego miejsca (narządu) jego wtargnięcia. Dlatego też m. in. dychawica oskrzelowa może być wywołana nie tylko przez alergen wchłonięty drogą oddechową, lecz równie dobrze przez alergen przyjęty z pożywieniem, drogą kontaktu ze skórą lub przez wstrzyknięcie (np. jakiegoś leku).

W powstawaniu reakcji alergicznych ważną rolę odgrywa centralny układ nerwowy (układ ndrwowy wegetatywny, podwzgórze i kora mózgowa, a nawet przysadka mózgowa). Reakcja antygen-przeciwciało może spowodować zaburzenia w układzie wegetatywnym o różnym nasileniu, dając w następstwie różnego stopnia zmiany naczynioruchowe i troficzne, co stwarza dogodniejsze warunki do reakcji alergicznych. Na przebieg reakcji antygen-przeciwciało wywierają również wpływ hormony przysadki, nadnerczy, tarczycy, przytarczyczek oraz gruczołów płciowych. Ma to swój wyraz w odmiennym przebiegu reakcji alergicznych w wieku wczesnodziecięcym, u dzieci w wieku szkolnym oraz szczególnie w okresie dojrzewania płciowego.

Prawdopodobnie nie ma żadnej dziedziny w medycynie, biologii lub socjologii, która została zbadana w tak niewielkim stopniu jak biorytmy seksualne. W ostatnich latach podjęto takie badania, jednakże nadal jest ich bardzo niewiele. Badania biorytmów seksualnych, prowadzone na dużych populacjach za pomocą kwestionariuszy, są prawie nie znane. Prawie wszystkie znane badania dotyczą częstości występowania aktu seksualnego. Nie daje to jednak wystarczającej wiedzy o samych biorytmach. Z tego powodu, przy podejmowaniu badań nad biorytmami należy przede wszystkim opierać się na obiektywnych pomiarach funkcjonowania narządów płciowych.

Inną metodą w tym przypadku jest podawanie preparatów estrogenów złożonych, np. preparatu Premarin – 1,25 mg lub połowa tej dawki (0,625 mg przez 20 dni i 10 dni przerwy). Po 10 dniach stosowania estrogenów należy dołączyć gestageny.

Rzadką przyczyną krwawień z kobiecych części rodnych jest gruźlica trzonu macicy, kiła, żylaki narządu rodnego, kłykciny kończyste, odleżyny po ciałach obcych i skaleczenia dowodzące usiłowań spędzenia płodu. Na wzmiankę zasługują również nieregularne krwawienia wr przebiegu endometriosis uteri interna, które należą do najcharakterystyczniejszych objawów tej sprawy chorobowej.