Category Długie życie

W małych grupach zwyczaje mają swoje źródło w kilkakrotnym powtórzeniu czynności, następnie uzyskiwaniu jednomyślności i akceptacji pożądanych już zachowań (bądź też w przejawieniu negacji). Przykładem obiad niedzielny, spacer po kinie, muzyka przy akcie seksualnym. Atrakcyjność grupy dla jednostki, zależność jednostki od grupy, czy tylko od partnera, stwarza możliwość działań „powinnościowych” bez potrzeby werbalizowania formuły i bez komunikowania normy, której ktoś z zewnątrz mógłby się doszukiwać. Jeżeli młody człowiek mówi, że „zwyczajnie poderwał dziewczynę”, to nie musi to oznaczać, że uświadamia sobie powinność według choćby najoszczędniejszej formuły – „w wieku x osobnik powinien działać w sposób y”, czy formuły rozbudowanej o uzasadnienie- „jeżeli w wieku x osobnik nie będzie działał w sposób y, to nie osiągnie celu” (np, partnerki, a zostanie starym kawalerem). Młody człowiek może być tylko zależny od grupy w sferze wartości pozaseksu- alnych i robić to samo co wszyscy jej członkowie bądź odczuwając nacisk, bądź nawet (podkultura gitowców) bez odczuwania nacisku, a jedynie z radości współbrzmienia „bycia jak inni” (w grupie zabawowej). Wielokrotnie ten właśnie tryb ma inicjacja seksualna współczesnej młodzieży: bez refleksji co do powinności, czasem ze świadomością oczekiwań, ale i na podstawie jednomyślności z innymi członkami grupy czy atrakcyjności innych członków grupy, czy atrakcyjności partnera. Atrakcyjność przynależności zastępuje tu normę.

Leczenie w okresie ostrym polega na odciążeniu guza piętowego przez okresowe podwyższenie obcasa i zastosowanie wkładki z mikrogumy amortyzującej wstrząsy, ograniczenie chodzenia, zakaz skoków itp.

Ze względu na to, że sklepienie tylne pochwy jest wyższe, „kolumna“ tamponów będzie tutaj sięgać wyżej i może dlatego wywierać ucisk, o który właśnie chodzi. Jeśli chora po założeniu tamponów skarży się na bóle, należy usunąć tampony i zaniechać tego sposobu leczenia. Zwykle jednak „kolumnizacja“ nie powoduje żadnych dolegliwości, a objawowo działa bardzo dobrze. Została zastosowana po raz pierwszy przez Auvarda.

Podobnie oddziałuje obciążenie sklepień pochwy zalecane i wprowadzone do terapii przez Pinkusa. Chora w tym celu musi ułożyć się na równi pochyłej, tak aby sklepienia jej pochwy znajdowały się niżej od wejścia do niej.

Do obciążenia zwykle używa się rtęci wprowadzanej do szczelnych osłonek (balonów) za pomocą odpowiedniego urządzenia. Obciążanie zwiększa się stopniowo przez dodawanie coraz większych ilości rtęci. Działanie mechaniczne ucisku rozciąga się przy tym sposobie leczenia tylko na pewien okres czasu, przeciętnie 1-2 godzin. Jest ono zatem z góry ograniczone.

– 4. Rozbudowa fantazji, praktyk i wyrafinowania. Im bardziej nienormalne są praktyki seksualne, tym intensywniejszy jest udział fantazji. Łatwo to zrozumieć, ponieważ nienormalne praktyki i zachowania seksualne są na ogół trudne do realizacji z partnerem, wobec czego zastępuje je rozbudowa fantazji, stanowiącej właściwy stymulator przebiegu reakcji seksualnych. Im silniej przy tym wyrażona jest perwersja, tym rzadsze stają się normalne, a częstsze specjalne praktyki i zachowania seksualne. W coraz to większym stopniu określone, istniejące lub wyimaginowane, zespoły bodźców stają się konieczne do pobudzenia seksualnego.

Tu dotykamy problemu fundamentalnego dla właściwego ujęcia takich spraw, jak czynności seksualne człowieka. Z punktu widzenia obiektywnych wartości dla egzystencji jednostki jej czynności seksualne na pewno nie są problemem centralnym. Jeśli się nim stają, jest to wyrazem określonej patologii, fałszującej hierarchię wartości życiowych. Sam fakt jednak, że może tak się dziać, wystarcza, aby uznać problem za istotny. Dodajmy tu, że wybór problemu badań nie musi być uzasadniony wartością problemu per se. Są problemy, które mają wartość polegającą na tym, że skupiają w sobie całość wątków funkcjonowania człowieka i przy okazji ich analizy ujawniają się wyjątkowo wyraźnie ich powiązania, funkcja, sposób bycia. Czynności seksualne człowieka są powiązane sprawczo z działalnością określonych gruczołów dokrew- nych, ośrodków „popędowych” zlokalizowanych w mózgu, z właściwą funkcją układu wegetatywnego, sprawnością fizyczną ustroju, ale też jako akt społeczny są ściśle powiązane z interakcją partnerów, są obciążone znaczną liczbą nakazów i zakazów kulturowych, mogą być przejawem władania inną osobą, aktem kontestacji i oportunizmu, mogą stanowić przyjemność samą w sobie, zapewftiając ulgę fizyczną, mogą też stanowić obciążenie psychiczne. Złożoność mechanizmów aktu seksualnego powoduje, że jego wystąpienie, przebieg, następstwa zależą od wielu bardzo subtelnych, trudno uchwytnych sygnałów świata zewnętrznego i ich harmonii z efektami doświadczeń człowieka. Akt seksualny może też realizować się na przekór sytuacji zewnętrznej, z dziką gwałtownością, jako nie dający się niczym regulować z zewnątrz biologiczny akt kopulacji. W jednych wypadkach powodzenie czynności seksualnej jest uzależnione od wzajemnej miłości partnerów, ich chęci dawania sobie siebie i dojrzałości do tego dawania. W innych wypadkach powodzenie występuje, mimo że akt seksualny jest wynikiem gwałtu i egoistycznego, prymitywnego okrucieństwa.

Celem wywiadów powinno być przede wszystkim stwierdzenie umiejscowienia bólów. Niestety, odpowiedzi i informacje chorych są najczęściej niewystarczające i uzupełniają je dopiero dodatkowe wyjaśnienia podczas badania przedmiotowego, a więc wykazanie, czy np. ucisk na pewne miejsca wywołuje wzmożenie bólu, czy też nie. Bóle w okolicy linii środkowej, poniżej pępka, przemawiają w pewnej mierze za schorzeniem macicy lub pęcherza, a także jelit, rzadziej powłok brzusznych (ropnie) i spojenia łonowego. Nie można zapominać o możliwości istnienia przepukliny pępkowej w linii białej lub w bliźnie pooperacyjnej. Bóle w podbrzuszu lewym i prawym są o wiele trudniejsze do wyjaśnienia. Przede wszystkim należy stwierdzić, czy występują one po jednej, czy też po obu stronach podbrzusza. Bóle umiejscowione tylko po stronie prawej mogą być spowodowane, niezależnie od schorzenia narządów rodnych, zapaleniem wyrostka robaczkowego. Pewne znaczenie w rozpoznaniu tego zapalenia, a więc i wyłączenia schorzenia kobiecych narządów rodnych, ma stwierdzenie znamiennych punktów uciskowych (MacBumey, Lanz) lub charakterystycznych objawów (Rovsing, Blumberg). Ale i w tych przypadkach wątpliwości rozproszyć może dopiero oburęczne badanie przez pochwę, gdyż różne schorzenia kobiecych narządów rodnych dają podobne obrazy kliniczne. Nie można też zapominać, że zapalenie wyrostka robaczkowego może występować czasami obok schorzeń wewnętrznych narządów rodnych kobiety.

Kolejnym spornym problemem jest pytanie, czy w wychowaniu seksualnym ma istnieć i utrzymać się to, co eksperci zachodni nazywają avoiding syndrom, czyli zespół spraw, których w wyniku wychowania i dzięki niemu chcemy uniknąć lub którym chcemy zapobiec (np. zapobieganie szerzeniu się homoseksualizmu wśród młodzieży lub przeciwdziałanie promiskuityzmowi płciowemu).

Istnienie licznych podobieństw pomiędzy niektórymi mechanizmami rządzącymi seksualnością człowieka i zwierząt oraz pomiędzy niektórymi behawioralnymi przejawami tych seksualności jest faktem, którego zasięg przekracza granice tego jednego rodzaju reakcji i odnosi się także do innych cech bytu. Z drugiej strony ani trochę nie oznacza to identyczności bytów ludzkich i zwierzęcych. Różnice między tymi bytami można by podzielić na dwie kategorie, a podział ten zilustrować następującymi przykładami:

Objawy kliniczne towarzyszące wspomnianym wadom rozwojowym macicy są bardzo rozmaite, gdyż i obrazy anatomiczne ich są różne. Uzależnione są one przede wszystkim od czynności jajników oraz od tego czy w macicy jest jama wysłana błoną śluzową.

Czynniki psychiczne odgrywają dużą rolę w rozwoju seksualności człowieka, a zwłaszcza form jej uzewnętrzniania się. Seksualność sprzężona jest nierozłącznie ze strukturą osobowości człowieka: intelektem, emocjami, postawami, systemem wartości. Czynności seksualne, podobnie jak każde inne, wymagają rzetelnej wiedzy o świecie, pozytywnego stosunku do innych ludzi oraz umiejętności współdziałania z nimi. Są one związane z całością dążeń, którymi człowiek różni się od innych ludzi i które określają go jako człowieka są one także związane z organizacją funkcji jego ustroju. „Nic tu nie dzieje się spontanicznie, «z natury.» (Obuchowski, 1977, s. 268).

Zwierzętami makrosmotycznymi nazywamy takie, których orientacja w otoczeniu opiera się głównie na węchu lub po prostu zwierzęta o silnie rozwiniętym zmyśle węchu, natomiast zwierzętami mikrosmotycznymi nazywamy gatunki o słabo rozwiniętym węchu.

Jest rzeczą zrozumiałą, że wszelkie przeszkody, które utrudniają lub udaremniają wędrówkę plemników, stanowią tym bardziej przeszkodę dla wędrówki jaja, które jest tworem zupełnie biernym,

O ile nieprawidłowości w rozwoju jajników i zmiany zapalne lub pozapalne są częstą przyczyną kobiecej niepłodności, o tyle guzy jajnikowe odgrywają w tym zagadnieniu niewielką rolę. Rozwijające się torbiele jajnika prowadzą wprawdzie często do zaburzeń miesiączkowych, ale względnie rzadko są powodem zatrzymania miesiączki (2-3% przypadków według Pfannenstiela). Brak miesiączki jest zupełnie zrozumiały w przypadkach obustronnych nowotworów złośliwych, które niszczą utkanie jajników, zdarza się to jednak i w przypadkach nowotworów łagodnych oraz torbielach. Niepłodność cechująca osoby, które cierpią na torbiele jajnikowe, może być również następstwem przeszkód czysto mechanicznych, a więc np. przemieszczenia jajowodów, rozpiętych na guzach i spłaszczonych, oddalenia ujścia brzusznego trąbek od części

Doświadczalnie ustalono również, że estrogeny podawane w okresie krytycznym nie mają feminizującego wpływu na osobniki genetycznie męskie oraz że mogą interferować nawet z normalnym rozwojem żeńskim u osobników genetycznie żeńskich (Feder, 1967 Whalen, Nadler, 1963). Estrogeny i androgeny nie odgrywają więc identycznej ani dopełniającej roli w procesie różnicowania płciowego: zróżnicowanie w kierunku męskim odbywa się pod wpływem androgenów, podczas gdy zróżnicowanie w kierunku żeńskim nie jest wynikiem obecności estrogenów, lecz nieobecności androgenów.