Monthly Archives Styczeń 2015

Cechą charakterystyczną guza jest niezwykła kruchość składających go tkanek. Tym się tłumaczy, że wszelkie urazy mechanicznej natury (spółkowanie, badanie lekarskie, przepłukiwanie pochwy itp.) powodują rozpad nowotworu na większej lub mniejszej przestrzeni i towarzyszący mu krwotok. Jeśli rozpad nastąpi na całej przestrzeni, jak to bywa w późniejszym okresie, rak kalafiorowaty przekształca się z czasem w rozległy krater (ryc. 2243).

W owrzodzeniu rakowym miejsce, gdzie toczy się sprawa nowotworowa, przedstawia się w postaci mniejszego lub większego ubytku tkanki. Schorzenie może mieć od samego początku właściwość jakby wgryzania się nowotworu w głąb utkania, które później ulega rozpadowi. Może ono też powstać wskutek rozpadu raka kala- fiorowatego i wytworzenia się w jego miejscu kraterowatego zagłębienia. Tkanka łączna nie tworzy w tych przypadkach raka żadnego podścieliska, a nawet ulega miejscowemu zniszczeniu w miarę powstawania owrzodzenia.

U zdrowych ochotników trimepranol podawany doustnie w dawce 20 mg zmniejsza częstotliwość akcji serca w spoczynku już po 20 min od chwili podania leku. Działanie to utrzymywało się 4-6 h i wzrastało proporcjonalnie do podanej dawki [684], Dawka większa niż 40 mg powodowała przedłużający się rzadkoskurcz. Podanie trimepranolu powodowało zmniejszenie pojemności wyrzutowej serca, potwierdzoną metodą Ficka, oraz w kardiografii ultrasonicznej [905], Trimepranol hamował częstoskurcz poizoprenalinowy , podobnie jak częstoskurcz powysiłkowTy, w dawce 4-krotnie mniejszej niż propranolol [784], Podany w dawce 10 mg obniżał ciśnienie krwi przez 7 h od chwili podania leku [244], Zastosowany u zdrowych ochotników w aerozolu do wdychania nie wykazywał działania kurczącego drzewo oskrzelowe [1031], Scholze [886] porównywał LBA o różnej selektywności receptorowej stwierdzając, że trimepranol w dawce 10 mg, propranolol w dawce 40 mg oraz mctaprolol w dawce 100 mg w tym samym stopniu wpływają na drogi oddechowe.

Zamknięcie kanału płciowego nie zawsze jest wadą rozwojową. Czasami bywa ono następstwem przebytych spraw chorobowych, np. zapalenia, owrzodzenia. Jub okaleczenia. Nie wyłączone, że sprawy' zapalne mogą powodować zarośnięcie w prawidłowo wykształconych narządach płciowych jeszcze w życiu płodowym.

– a)Bąblowiec: schorzenie to wywołane przez Taenia echinococcus jest zjawiskiem bardzo rzadkim. Pasożyt ten spotykany jest u człowieka w postaci niedojrzałej, larwalnej. W stanie dojrzałym przebywają bąblowce w wielkiej liczbie u psa, wilka itd., jako drobne tasiemce, składające się z kilku członów.

Pochodne metoksaminy, tj. butoksamina oraz N-izopropylometoksamina, czyli izopropoksamina (IMA, BW 61-43), są obdarzone działaniem a-adre- nomimetycznym, podobnie jak związek macierzysty (655), a ponadto mają 100 razy słabsze od propranololu działanie (J-adrenoIityczne [683], Charakterystyczną cechą pochodnych metoksaminy jest ich wybiórcze działanie na receptory umieszczone w mięśniach gładkich naczyń i oskrzeli [603, 607, 608, 774], Działanie agonistyczne na receptory (1-adrenergicz- ne oraz działanie błonowe butoksaminy i izopropoksaminy jest słabe. Butoksamina, w przeciwieństwie do propranololu, nie wydłuża okresu bezwzględnej refrakcji mięśnia sercowego, lecz pomimo to ma słabe działanie przeciwarytmiczne [655, 834] i kardiodepresyjne [1048]. O skomplikowanych zależnościach, jakie istnieją pomiędzy budową przestrzenną pochodnych izopropoksaminy a ich działaniem farmakologicznym p. str. 35.

Estrogeny powodują zatrzymywanie jonów sodowych. Cykliczne zwiększenie masy ciała i obrzęki obserwuje się często w metodzie sekwencyjnej, ale można je spostrzec także w metodzie złożonej, jeśli stosuje się preparaty z przewagą składnika estrogennego. Nieprawidłowości w metabolizmie wody i elektrolitów są, jak się przyjmuje, powodem takich objawów, jak: bóle głowy, przyrost masy ciała, nadciśnienie.

Przeciwwskazaniem do leczenia androgenami jest rak gruczołu krokowego. Łagodny rozrost gruczołu krokowego nie jest teoretycznie przeciwwskazaniem do podawania androgenów, z tym, że u mężczyzn po 50 roku życia gruczoł ten wykazuje nadmierną wrażliwość na androgeny w związku z ich naturalnym deficytem. W tym okresie należy stosować preparaty o krótkim okresie działania, jak propionian testosteronu. Umożliwia to szybkie i efektywne wycofanie się z leczenia.

Niekiedy – u młodych kobiet – krwawienie tego rodzaju może być jednak objawem poronienia wywołanego przez rozwijający się w macicy mięśniak.

Należy podkreślić, że krwawienia miesięczne towarzyszą tylko mięśniakom pod- śluzowym i śródściennym, a powodem większej utraty krwi jest zwiększenie się miesiączkującej powierzchni śluzówki macicy. Ogólne osłabienie, omdlenia, bóle głowy i zawroty, skłonność do skrzepów i zatorów itd. pozostają w związku z nie- > dokrwist ością.

Liczne spostrzeżenia przemawiają za tym, iż przekwitanie u kobiet cierpiących na mięśniaki występuje później niż u kobiet zdrowych (przeciętnie między 50-55 rokiem życia). Odnosi się to nie tylko do kobiet, które znacznie krwawiły, ale w ogóle do wszystkich kobiet cierpiących na mięśniaki.

Źródła technologiczne. Tradycyjnym źródłem hormonu w skali przemysłowej są jak dotąd trzustki zwierząt rzeźnych, głównie wołowe i wieprzowe. Rzadziej do produkcji insuliny wykorzystuje się trzustki innych gatunków, np. rybie lub owcze.

Niedokrwistość może pojawić się po ponownym podaniu leku lub podczas jego przedłużonego stosowania. Odczyn antyglobulinowy jest zazwyczaj silnie dodatni. Przeciwciała IgG można wykryć zarówno na powierzchni krwinek czerwonych, jak i w osoczu chorych. Przeciwciała te nie reagują z prawidłowymi, nieopłaszczonymi penicyliną krwinkami czerwonymi. Hemoliza zachodzi pozanaczyniowo.

Hormon wzrostu uzyskany z przysadek czy surowicy stanowi mieszaninę kilku polipeptydów. Przeważa polipeptyd złożony ze 191 reszt amino- kwasowych i o m.cz. 22 000, oznaczony symbolem 22K, zwany też izo- hormonem B, Ponadto spotyka się większe formy (40-70K), zwane big- hGH, i formy większe niż 100K, zwane big-big hGH. Wszystkie duże formy stanowią ok. 30% hormonu oznaczanego radioimmunologicznie w surowicy. Są one mniej biologicznie czynne. Formy duże występują tylko w surowicy i dlatego przypuszcza się, że powstają na „obwodzie” z cząsteczki macierzystej 22K. Inna odmiana 20 K (izohormon A) występuje zarówno w przysadce, jak i w surowicy. Stanowi 5-10% hormonu oznaczanego radioimmunologicznie w surowicy i ok. 15% w przysadce. Postać ta ma prawdopodobnie większe znaczenie fizjologiczne, ponieważ jest równie biologicznie czynna jak 22K w pobudzaniu wzrostu. Nie wykazuje natomiast hipoglikemicznego działania hormonu 22K (p, dalej) i różni się rodzajem wiązania z niektórymi receptorami. Część autorów uważa, że obecność różnych form hormonu wzrostu, różniących się aktywnością i mogących powstawać bądź w przysadce, bądź na „obwodzie”, może mieć znaczenie fizjologiczne w regulacji procesu wzrostu. Przypuszcza się również, że zaburzona równowaga między poszczególnymi formami może się łączyć z niektórymi postaciami niedoboru wzrostu [14],

Czynniki wywołujące. Dotychczas mechanizm fotoalergiczny udowodniono jedynie w odniesieniu do działania niektórych substancji zwiększających wrażliwość na światło. Są to przede wszystkim związki działające poprzez zewnętrzny kontakt ze skórą, w tym najczęściej chlorowcopochodne salicylaniłidu [11] oraz różne pochodne fenolowe [1] i karbanili- dowe stosowane jako antyseptyki w kosmetykach bądź jako zewnętrzne środki przeciwgrzybicze [3], ponadto sulfonamidy i pochodne kwasu benzoesowego [9], W kosmetykach, w preparatach osłaniających przed wpływem światła, występują ponadto działające fotoałergicznie substancje zapachowe: 6-metylokumaryna i piżmo ambratowe [8, 17].

– 1. Test ekspozycji (prowokacji). Polega on na wprowadzeniu osobie badanej drogą wziewną, pozajelitowo, przez skórą lub najcząściej doustnie, leku który prawdopodobnie wywoła! zmiany skórne. Nawrót zmian lub ich nasilenie wskazują na związek przyczynowy między badanym lekiem a objawami klinicznymi, nic przesądzając jednak we wszystkich przypadkach o ich alergicznej etiopatogenezie [50], Zdaniem Kauppinen [29] u 46% badanych można tą metodą potwierdzić przyczynę alergicznych zmian polekowych przy użyciu od Vio do 3-krotnej jednorazowej dawki leku. Podobne wyniki podają Lalla i Virolainen [32].