Daily Archives 3 lutego 2015

Dużą rolę w zapłodnieniu odgrywa też sposób w jaki nasienie dostaje się do pochwy kobiety. W warunkach fizjologicznych nasienie zostaje złożone zwykle w tylnej części pochwy w czasie spółkowania. Jeśli – z różnych powodów – nie może dojść do odbycia prawidłowego spółkowania zakończonego wytryskiem nasienia do pochwy, to dla umożliwienia zapłodnienia bywa stosowane unasiennienie sztuczne zastosowane po raz pierwszy przez Huntera w XVIII w., polegające na wprowadzeniu nasienia do pochwy bez spółkowania. Unasiennienie sztuczne, nasieniem męża, nazywane jest unasiennieniem (oraz związanym z tym ewentualnym zapłodnieniem) homologicznym. Unasiennienie sztuczne, nasieniem pochodzącym od dawcy (w przypadkach zaburzeń zdolności zapładniającej nasienia istniejących u męża lub w przypadku niemożności pobrania od niego nasienia) nazywane jest unasiennieniem (i zapłodnieniem) heterologicznym. Naturalne lub sztuczne unasiennienie nie musi doprowadzać do zapłodnienia jeśli: 1) następuje w okresie niepłodnym kobiety, 2) kobieta stosuje środki antykoncepcyjne, 3) nasienie ma znacznie obniżoną zdolność do zapłodnienia, 4) istnieją zaburzenia płodności u kobiety.

Miękkie tkanki rodzącej znoszą chwilowy i przemijający nawet silny ucisk znacznie lepiej, niż ucisk długotrwały. Dlatego uszkodzenia w położeniach miednicowych lub poprzecznych, w których następująca główka bywa szybko przeprowadzana przez wchód są mniejsze niż pogarsza się, stanowisko nasze jest wyczekujące, a w razie wskazań, natychmiast kończymy poród, biorąc pod uwagę przede -wszystkim życie matki, a następnie płodu. W przypadkach niezdolności płodu do życia, nie bierzemy go w ogóle pod uwagę. Wobec obfitych krwawień w czasie ciąży lub na początku porodu d braku zakażenia, rozwiązujemy cięciem cesarskim brzusznym. Zabieg ten nie naraża rodzącej na większą utratę krwi i zakażenie, a pozwala w większości przypadków uratować płód zdolny do życia. Polecane przez niektórych autorów cięcie pochwowe jest obecnie mniej stosowane, gdyż zagraża obfitym krwawieniem. Cięcie cesarskie brzuszne w przypadkach łożyska przodującego szyjowego również daje możność zatamowania krwawienia przez podkłucie naczyń w miejscu przyczepu łożyskowego lub całkowite usunięcie macicy. Jeśli stwier-dzamy badaniem wewnętrznym łożysko przodujące brzeżne lub częściowe i główkę jako część przodującą, wówczas przebijamy pęcherz płodowy i stosujemy środki wzmacniające bóle. Jeśli część przodująca ustala się i nie ma krwawienia, przeprowadzamy poród drogą naturalną. W każdym innym przypadku, jeśli brak objawów zakażenia i dziecko jest zdolne do życia, wykonujemy cięcie cesarskie. Wobec zakażenia i mart- ^ i wego płodu rozwiązujemy drogą pochwową. Jeśli ujście jest niezupełnie roz-warte, rozszerzamy je za pomocą cięcia pochwowego i wykonujemy obrót na nóżkę z następowym wy- móżdżeniem główki.

Im większe są możliwości uregulowanego współżycia seksualnego z partnerem, zwłaszcza takim, który wykazuje dużo pomysłowości i fantazji w stwarzaniu sytuacji wzmagających atrakcyjność aktów seksualnych, tym większa jest szansa monogamicznego zachowania się człowieka przez długi okres. W sytuacji takiej popęd seksualny jest zaspokajany regularnie, przy czym natężenie osiąganej satysfakcji seksualnej może być bardzo duże. Dlatego tendencje do zaspokajania popędu w pozamałżeń- skich kontaktach seksualnych mogą być w takim układzie bardzo nikłe.

Inaczej mówiąc, zostaje uruchomiony specyficzny, biologicznie zdeterminowany, mechanizm eliminacji motywów, ułatwiający formowanie się motywacji typu seksualnego. Piszemy tu „ułatwiający”, a nie „formujący”, gdy, jak założyliśmy w rozdziale poświęconym mechanizmom dążeń, człowiek musi uczyć się rozpoznawania obiektów mogących spełniać funkcję sygnału lub mających znaczenie dla pożądanego kierunku realizacji każdej czynności, a więc i seksualnej. Sformułowanie takich, a nie innych motywów określających cel i program zależy więc od wiedzy człowieka, układu jego postaw. Stąd tak wiele reakcji paradoksalnych z punktu widzenia realizacji dążeń seksualnych, tak znaczne zróżnicowanie i tak znaczne możliwości rozwijania nowych technik seksualnych.

W czasie silnego podniecenia seksualnego, zwłaszcza w przedłużonej fazie plateau lub fazie orgazmu, dochodzi do obniżenia się wrażliwości receptorów wzrokowych. Bywa, że dochodzi do rozpoznawania przedmiotów jedynie takich, które leżą na wprost oczu, co świadczy o znacznym zwężeniu pola widzenia. Czasem zdolność widzenia zostaje całkowicie zniesiona. W czasie podniecenia seksualnego może też dochodzić do rozszerzenia się lub zwężenia źrenic. Reakcje te nie są specyficzne, gdyż zachodzą także w przebiegu innego rodzaju napięć emocjonalnych,