Rozwój jaja płodowego
Już sam sposób usadowienia się i rozwoju jaja płodowego w trąbce wyłącza prawidłowe zakończenie ciąży i usprawiedliwia nieczasowe jej przerwanie. Dochodzi do tego albo:
– 1)przez przeżarcie wewnętrznej ściany jajowodu i poronienie trąbkowe (brzuszne), albo
– 2)przez przeżarcie zewnętrznej ściany jajowodu, albo
– 3)przez pęknięcie jajowodu.
Jajo dostawszy się pod śluzówkę wypukła ją ku wewnątrz, jeżeli usadowi się w części bankowej trąbki. (W części cicśniowcj nie może dojść do takiego wypu- klenia ze względu na brak miejsca. Śluzówka i światło jajowodu zostają tylko ściśnięte, ściana trąbki wypukła się natomiast na zewnątrz).
Ponieważ miejsce zagnieżdżenia się jaja odgranicza od światła jajowodu tylko cienka śluzówka, ulega ono łatwo przeżarciu przez kosmki, po czym pokrywa jej zostaje usunięta, a jajo wydostaje się do światła jajowodu. Czytaj dalej
Formowanie się par trwałych – dalszy opis
Również bardzo wcześnie, bo jeszcze w czasie karmienia przez rodziców, zaręczają się zięby tropikalne, granatiny (Granatina granatina), przy czym u tego gatunku zaręczyny nie odbywają się między rodzeństwem, tak że od początku formują się przyszłe pary. Następnie połączona para pozostaje już razem do osiągnięcia dojrzałości płciowej. Podobnie dochodzi do powstawania par u wąsatki (Panurus biarmicus), u której młode żyją początkowo w chmarach wrzaskliwych i zaczepnych rówieśników. Zaręczają się jeszcze przed pierzeniem, rozpoznając pleć po kolorze dziobów. Związek monogamiczny utrzymuje się później przez całe życie. W przypadku owdowienia małżeństwa zawierane są następnie jedynie między dorosłymi ptakami, ze względu na to, że wrzeszcząca młodzież oddziałuje na dorosłych odstraszająco. We wszystkich tych wypadkach motywacją będącą podstawą formowania się par jest popęd seksualny, aczkolwiek widoczna jest znaczna domieszka agresywności.
CZŁOWIEK JEST WARTOŚCIĄ NAJWYŻSZĄ
W rozważaniach naszych przyjmujemy założenie – podstawowe dla współczesnego humanizmu, a zarazem filozoficznej refleksji nad człowiekiem – że człowiek jest wartością najwyższą i nieredukowalną, że jest on źródłem wartości, tworząc je i podporządkowując się im. Wartości, obiektywizowane w życiu społecznym, stają się czynnikiem regulującym zachowania ludzkie i zobowiązują do uznania. By zachować wartość człowieczeństwa, konieczne jest rozwijanie w sobie czynników specyficznie ludzkich. Człowiek tworzy wartości, przekształcając świat zastany, naturę, w świat kultury, nadając nowe znaczenia rzeczom, wytwarzając nowe przedmioty (np. dzieła sztuki, wynalazki techniczne itp.). Działając, kieruje się w swoim postępowaniu nie tylko popędami biologicznymi, lecz także potrzebami wyższego rzędu, jak potrzeba wiedzy, piękna, ładu moralnego. Czynnikiem wyróżniającym człowieka w tym ujęciu jest jego zdolność twórcza – przez to, że tworzy świat kultury, tworzy także samego siebie, a w konstytuowaniu jednostki ludzkiej jako ens per se odgrywa podstawową rolę refleksja, poczucie odpowiedzialności oraz to, że człowiek jest osobowością niepowtarzalną.
Kiedy jest największe nasilenie potrzeby seksualnej?
Okres dojrzewania trwa około 2-5 łat, u dziewcząt rozpoczyna się około 10 -13, u chłopców około 13 -14 roku życia. W okresie tym wzrasta napięcie seksualne i potrzeba jego rozładowania, aktywizują się okolice erotogenne, u chłopców oraz u około 50% dziewcząt wykształca się zdolność do przeżycia orgazmu. Napięcia seksualne w tym wieku są u chłopców tak duże, że do erekcji może dochodzić pod wpływem wielu nieseksualnych bodźców fizycznych lub psychicznych. Napięcia emocjonalne powstające pod wpływem wzruszeń lub doniosłych przeżyć mogą stawać się stymulatorami potrzeby seksualnej, która te napięcia „przywłaszcza”. Mimo tak dużej gotowości seksualnej i napięć zmierzających do zaspokojenia seksualnego, większość chłopców w wieku dojrzewania nie przejawia agresywności seksualnej, a nawet unika podejmowania kontaktów seksualnych. Jest to uwarunkowane brakiem umiejętności nawiązywania kontaktów z dziewczętami, nieśmiałością, brakiem doświadczenia, obawą przed kompromitacją. U wielu z nich jest to maskowane poprzez hiperkompensacyjną postawę wrogości, odrzucenia i nienawiązywania żadnych koleżeńskich kontaktów z dziewczętami, a jednocześnie zacieśniania tych kontaktów z rówieśnikami tej samej płci. Zjawisko to obserwuje się również u dziewcząt.
PSYCHOFIZJOLOGICZNE PROBLEMY SEKSUOLOGII
Psychofizjologia seksualna mężczyzny i kobiety przez długie wieki nie była przedmiotem' badań naukowych. Stąd też informacje, jakie na ten temat posiadamy, pochodzą w dużej mierze z czasów, gdy poszczególni autorzy dokonywali uogólnień i opisywali „prawidłowości” na podstawie jednostkowych, fragmentarycznych obserwacji. W takich warunkach dochodziło do powstawania wielu fałszywych poglądów i przesądów dotyczących różnych funkcji seksualnych poglądy te do dzisiejszego dnia są głęboko zakorzenione w mentalności ludzi i uchodzą za truizmy. Nie trzeba przy tym podkreślać, że w wielu przypadkach leżą one u podłoża wielu nieszczęść osobistych, zaburzeń seksualnych, nerwic i niedostoso- wań małżeńskich. W dobie obecnej w zakresie psychofizjologii seksualnej panuje tak wiele sprzecznych poglądów, zdań i zapatrywań, że niełatwo jest zorientować się, które z nich są naukowo sprawdzone i oparte na przesłankach naukowych, a które podstaw naukowych nie mają. Oddzielenie faktów naukowo sprawdzonych od przesądów ma zasadnicze znaczenie nie tylko dla rzetelnego, naukowego spojrzenia na dziedzinę seksualizmu człowieka, ale i dla tworzenia racjonalnych norm jego zachowania seksualnego norm, które mogą zapewnić prawidłowy i wszechstronny rozwój człowieka w społeczeństwie.