Category Długie życie

Nowotwory nerek, ściśle: guzy Wilmsa, składają się na trzecią pod względem wielkości grupę. Chociaż odsetek ich wynosi zaledwie 7°/o całości schorzeń nowotworowych, jednak liczbowo przewyższają one u dziecka wszystkie nowotwory jamy ustnej, gardła, przewodu pokarmowego, wątroby, trzustki, krtani, narządów płciowych i skóry razem wzięte. Dzieci z guzem Wilmsa umierają zazwyczaj w ciągu pierwszych 3 lat życia. Guz ten po 1-0-tym roku życia jest rzadkością, a po okresie pokwitania nie zdarza się prawie nigdy.

Leczenie etiotropowe skierowane jest przeciw zasadniczej, pierwotnej przyczynie choroby. Wymaga ono dokładnego poznania zarówno konfliktów wewnętrznych dziecka, jak i czynników urazo- twórczych w jego kontaktach rodzinnych, szkolnych i społecznych. Cierpliwe i dokładne zbieranie wywiadów ma nie tylko znaczenie diagnostyczne, ale i terapeutyczne, gdyż daje możność odreagowania psychicz- nego, wyrzucenia dręczących wspomnień. W miarę zdobywania zaufania dziecka i jego otoczenia dowiadujemy się o coraz to nowych czynnikach psychotraumatycznych najdokładniej nawet zebrany wywiad w czasie pierwszej wizyty wymaga późniejszych uzupełnień. Lekarz musi pomóc dziecku rozwiązać jego konflikty zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne — bez tego nie może marzyć o trwałym wyleczeniu z nerwicy.

Celem przekonania się o skuteczności szczepienia wykonujemy odczyny tuberkulinowe w 6—1-0 tygodniu po zaszczepieniu. Badania odczynów pos,z-czepiennych (odczynu tuberkulinowego) powtarzamy w 6, a następnie w 12 miesiącu życia.

Nowotwory u dzieci różnią się pod wieloma względami od nowotworów u dorosłych. Przede wszystkim histologicznie są to w większości guzy pochodzenia mezodermalnego, a nie jak u dorosłych, guzy nabłonkowe. Zatem więcej jest w dzieciństwie mięsaków aniżeli raków.

Leczenie. Leczeniem hormonalnym osiągamy dobre wyniki. ' Stosuje się je podobnie jak w pierwotnie przewlekłym zapaleniu stawów. Chętnie kojarzy się leczenie hormonalne ze złotem. Złoto podaje się w dawkach wzrastających od -0,-0-01—-0,-01 domięśniowo 1—2 X tygodniowo. Ogólna dawka wynosi -0,5—1 g w ciągu 2—4 miesięcy. Dolegliwości bólowe zmniejsza aspiryna i butazolidyna, przy stosowaniu której pamiętać trzeba o niepożądanych objawach toksycznych. W podostrych okresach choroby stasować można środki bodźcowe, szczepionkę Del- beta, krew i mleko. W każdym przypadku choroby należy poddać leczeniu lub usunąć zabiegiem chirurgicznym nie nadające się do leczenia ogniska utajonego zakażenia w migdałkach i .zębach. Poza leczeniem farmakologicznym nie mniejsze znaczenie posiadają metody leczenia zapobiegające zniekształceniom — jak w pierwotnie przewlekłym zapaleniu stawów.

Nerwice wegetatywne. Zaburzenia ze strony układu wegetatywnego występują we wszystkich postaciach nerwic, choć ich nasilenie bywa rozmaite. Rzadko występuje trwała przewaga układu współczul- nego (sympaticotonia) czy przywspółczulnego (vagotonia) zwykle widzimy zaburzenia równowagi obu tych układów (dystonia vegetativa). Nasilenie dystonii wegetatywnej oraz związany z tym zespół dolegliwości ulega często zmianom, stąd bogaty wywiad chorobowy i różnorodność aktualnych skarg. Wyodrębnianie osobnej grupy nerwic wegetatywnych może budzić wątpliwości wobec powszechności zaburzeń układu autonomicznego we wszystkich psychonerwicach. W praktyce spostrzega się jednak wiele dzieci, u których zaburzenia wegetatywne są szczególnie wybitne. Prowadzą one do wtórnych zaburzeń ze strony:

Powstawanie określonego obrazu stanu alergicznego zależy też w dużej mierze od miejsca wtargnięcia (czyli bramy wejściowej) antygenu. Stąd też łatwość powstawania alergoz układu oddechowego wskutek wdychania alergenu, przewodu pokarmowego wskutek przyjmowania go z pożywieniem oraz skóry z powodu kontaktu. Należy jednakże podkreślić, że nie zawsze wpływ alergenu na powstanie danej alergozy będzie zależał od ściśle określonego miejsca (narządu) jego wtargnięcia. Dlatego też m. in. dychawica oskrzelowa może być wywołana nie tylko przez alergen wchłonięty drogą oddechową, lecz równie dobrze przez alergen przyjęty z pożywieniem, drogą kontaktu ze skórą lub przez wstrzyknięcie (np. jakiegoś leku).

W powstawaniu reakcji alergicznych ważną rolę odgrywa centralny układ nerwowy (układ ndrwowy wegetatywny, podwzgórze i kora mózgowa, a nawet przysadka mózgowa). Reakcja antygen-przeciwciało może spowodować zaburzenia w układzie wegetatywnym o różnym nasileniu, dając w następstwie różnego stopnia zmiany naczynioruchowe i troficzne, co stwarza dogodniejsze warunki do reakcji alergicznych. Na przebieg reakcji antygen-przeciwciało wywierają również wpływ hormony przysadki, nadnerczy, tarczycy, przytarczyczek oraz gruczołów płciowych. Ma to swój wyraz w odmiennym przebiegu reakcji alergicznych w wieku wczesnodziecięcym, u dzieci w wieku szkolnym oraz szczególnie w okresie dojrzewania płciowego.

Rzadką przyczyną krwawień z kobiecych części rodnych jest gruźlica trzonu macicy, kiła, żylaki narządu rodnego, kłykciny kończyste, odleżyny po ciałach obcych i skaleczenia dowodzące usiłowań spędzenia płodu. Na wzmiankę zasługują również nieregularne krwawienia wr przebiegu endometriosis uteri interna, które należą do najcharakterystyczniejszych objawów tej sprawy chorobowej.

Inną metodą w tym przypadku jest podawanie preparatów estrogenów złożonych, np. preparatu Premarin – 1,25 mg lub połowa tej dawki (0,625 mg przez 20 dni i 10 dni przerwy). Po 10 dniach stosowania estrogenów należy dołączyć gestageny.

Prawdopodobnie nie ma żadnej dziedziny w medycynie, biologii lub socjologii, która została zbadana w tak niewielkim stopniu jak biorytmy seksualne. W ostatnich latach podjęto takie badania, jednakże nadal jest ich bardzo niewiele. Badania biorytmów seksualnych, prowadzone na dużych populacjach za pomocą kwestionariuszy, są prawie nie znane. Prawie wszystkie znane badania dotyczą częstości występowania aktu seksualnego. Nie daje to jednak wystarczającej wiedzy o samych biorytmach. Z tego powodu, przy podejmowaniu badań nad biorytmami należy przede wszystkim opierać się na obiektywnych pomiarach funkcjonowania narządów płciowych.