Category Długie życie

Czynniki pobudzające łub hamujące wydzielanie reniny, wymienione w pkt 1-3 tab. 13, zwiększają również aldosteronogenezę. Zubożenie organizmu w jony Na+ lub nadmierna podaż potasu są dalszymi czynnikami bezpośrednio zwiększającymi biosyntezę aldosteronu w nadnerczach. Zwiększenie lub zmniejszenie wydzielania aldosteronu pod wpływem tych czynników jest wyrazem mobilizacji mechanizmów regulacyjnych, mających na celu przywrócenie izowoiemii, izjonii, izobarii oraz normalnego ciśnienia perfuzyjnego w nerkach.

Występowanie objawów „wypadowych“ po wytrzebieniu promieniami Roentgena uzależnione jest również od tego, czy nastąpiło zupełne zniszczenie utkania jajników, czy też tylko wybitne upośledzenie ich jako narządów dokrewnych. Zastosowanie dawki nieco mniejszej niż 35% dawki skórnej sprawia, że objawy wypadowe są znacznie mniej uwydatnione. Dawki 30-40% dawki skórnej nie wpływają również na popęd płciowy (libido) i orgasmus, które zależne są zresztą głównie od psychiki pacjentki.

Napromienianie narządów krwiotwórczych (szpik kostny, śledziona) promieniami Roentgena wpływa szkodliwie na zachowanie się składników krwi, następuje (Cztery pola naświetlania -ryc. schematyczna) bowiem rozpad limfocytów, a zmniejsza się ilość leukocytów i erytrocytów.

Guzy, które powstają z tkanki łącznej jajnika, są o wiele rzadsze niż nowotwory rozwijające się z nabłonka tego narządu. Są to zarówno nowotwory łagodne, jak złośliwe. Do łagodnych zaliczamy włókniaki, mięśniaki i naczyniaki jajnika, do złośliwych mięsaki i włókniako-mięsaki.

Tkanką docelową dla lutropiny w obrąbie jądra są komórki Leydiga, a tkanką docelową dla folitropiny – komórki Sertolego kanalików plem- nikotwórczych.

Jeśli, jak to zwykle bywa, nadmiernemu przodozgięciu macicy towarzyszy wrodzony jej niedorozwój, należy stosować energiczne leczenie hormonami płciowymi, a więc przede wszystkim ciałami rujopędnymi, aby spowodować następowy rozwój macicy. Im wcześniej będzie zastosowane leczenie, tym lepszych można się spodziewać wyników. Niezależnie od leczenia hormonalnego wskazane jest leczenie miejscowe, które polega na rozszerzeniu kanału szyjki i równoczesnym wyrównaniu nadmiernego zagięcia trzonu macicy w stosunku do niej. Jakkolwiek wyniki uzyskane leczeniem mechanicznym (dilatatio ceroicis) są tylko przejściowe, stwierdzono jednak zajścia w ciążę po tym zabiegu i trwałe wyleczenie. W przypadku nabytego przodozgięcia macicy dobre wyniki daje również stosowanie diatermii, kąpieli i okładów borowinowych.

Hormony gruczołu tarczowego działają przez interakcję ze swoistymi receptorami, z których najbardziej istotny jest umiejscowiony w jądrze komórkowym. Interakcja hormonu z tym receptorem prowadzi do aktywacji procesów transkrypcji i w efekcie do syntezy odpowiednich klas RNA, a głównie mRNA. Ostateczny efekt wywołany poprzez receptor jądrowy zależy od rodzaju komórki. W niektórych komórkach (komórki przedniego płata przysadki syntetyzujące hormon wzrostu) Ts zwiększa transkrypcję tylko jednego mRNA, w innych (komórki wątroby) stwierdzono transkrypcję co najmniej kilkunastu mRNA, z których każdy prowadzi do syntezy odrębnych białek enzymatycznych lub strukturalnych.

Jeśli macica nie jest zdolna do obronnego przerostu wskutek malej żywotności, zachowuje się biernie wobec nowotworu, bóle występują późno i dowodzą, że naciek rakowy przekroczył granice macicy i zajął otrzewną. Natomiast jeśli macica jest zdolna do obronnego przerostu, bóle pojawiają się bardzo wcześnie, gdyż czynny narząd za pomocą skurczów próbuje usunąć z cavum uteri ciało obce. Skurcze dotyczą nie zawsze całej macicy, ale mogą się ograniczyć do miejsc, w których naciek nowotworowy przenika głębiej w jej ścianę. Skurcze te mają charakter napadowy, są niekiedy bardzo silne i, jak niejednokrotnie spostrzegano, występują często o tej samej porze dnia.

Jest rzeczą znamienną, że macica w przebiegu raka trzonu pozostaje znacznie dłużej ruchoma niż w przypadkach raka szyjki.

Jednakże w takich przypadkach, jeśli nie znajdziemy żadnej innej przyczyny do tłumaczenia niepłodności, zmiana położenia macicy na typowe jest wskazana, tym bardziej że u kobiet z tyłozgięciem częściej dochodzi do poronień.

– 3. Zdarzają się niekiedy zaburzenia w oddawaniu moczu wskutek zwiększenia częstości jego oddawania. Trafia się to raczej przy tyłopochyleniu macicy, kiedy część pochwowa uciska na dno pęcherza. Bolesne oddawanie stolca i przykry ucisk na kiszkę stolcową są zjawiskiem spotykanym raczej w tyłozgięciu macicy unieruchomionym.

Niezależnie od opisanych objawów towarzyszących niekiedy tyłozgięciu wolnemu, opisywano jeszcze bóle krzyża i przypadłości natury nerwowej.

Stosowanie przestrzykiwań pochwy gorącą wodą (do 50°) w ilości 2-3 litrów, dwa lub trzy razy dziennie, ma na celu wywołanie przekrwienia i stworzenia lepszych warunków do wyleczenia procesu zapalnego. Dobre wyniki daje też kolumnizacja, a więc wypełnienie pochwy tamponami, z których górne przesycone są ichtiolem z gliceryną lub kseroformem z gliceryną (w stosunku 1 :io).

Cechą charakterystyczną guza jest niezwykła kruchość składających go tkanek. Tym się tłumaczy, że wszelkie urazy mechanicznej natury (spółkowanie, badanie lekarskie, przepłukiwanie pochwy itp.) powodują rozpad nowotworu na większej lub mniejszej przestrzeni i towarzyszący mu krwotok. Jeśli rozpad nastąpi na całej przestrzeni, jak to bywa w późniejszym okresie, rak kalafiorowaty przekształca się z czasem w rozległy krater (ryc. 2243).

W owrzodzeniu rakowym miejsce, gdzie toczy się sprawa nowotworowa, przedstawia się w postaci mniejszego lub większego ubytku tkanki. Schorzenie może mieć od samego początku właściwość jakby wgryzania się nowotworu w głąb utkania, które później ulega rozpadowi. Może ono też powstać wskutek rozpadu raka kala- fiorowatego i wytworzenia się w jego miejscu kraterowatego zagłębienia. Tkanka łączna nie tworzy w tych przypadkach raka żadnego podścieliska, a nawet ulega miejscowemu zniszczeniu w miarę powstawania owrzodzenia.

U zdrowych ochotników trimepranol podawany doustnie w dawce 20 mg zmniejsza częstotliwość akcji serca w spoczynku już po 20 min od chwili podania leku. Działanie to utrzymywało się 4-6 h i wzrastało proporcjonalnie do podanej dawki [684], Dawka większa niż 40 mg powodowała przedłużający się rzadkoskurcz. Podanie trimepranolu powodowało zmniejszenie pojemności wyrzutowej serca, potwierdzoną metodą Ficka, oraz w kardiografii ultrasonicznej [905], Trimepranol hamował częstoskurcz poizoprenalinowy , podobnie jak częstoskurcz powysiłkowTy, w dawce 4-krotnie mniejszej niż propranolol [784], Podany w dawce 10 mg obniżał ciśnienie krwi przez 7 h od chwili podania leku [244], Zastosowany u zdrowych ochotników w aerozolu do wdychania nie wykazywał działania kurczącego drzewo oskrzelowe [1031], Scholze [886] porównywał LBA o różnej selektywności receptorowej stwierdzając, że trimepranol w dawce 10 mg, propranolol w dawce 40 mg oraz mctaprolol w dawce 100 mg w tym samym stopniu wpływają na drogi oddechowe.

Zamknięcie kanału płciowego nie zawsze jest wadą rozwojową. Czasami bywa ono następstwem przebytych spraw chorobowych, np. zapalenia, owrzodzenia. Jub okaleczenia. Nie wyłączone, że sprawy' zapalne mogą powodować zarośnięcie w prawidłowo wykształconych narządach płciowych jeszcze w życiu płodowym.

– a)Bąblowiec: schorzenie to wywołane przez Taenia echinococcus jest zjawiskiem bardzo rzadkim. Pasożyt ten spotykany jest u człowieka w postaci niedojrzałej, larwalnej. W stanie dojrzałym przebywają bąblowce w wielkiej liczbie u psa, wilka itd., jako drobne tasiemce, składające się z kilku członów.