Category Długie życie

Im większe są możliwości uregulowanego współżycia seksualnego z partnerem, zwłaszcza takim, który wykazuje dużo pomysłowości i fantazji w stwarzaniu sytuacji wzmagających atrakcyjność aktów seksualnych, tym większa jest szansa monogamicznego zachowania się człowieka przez długi okres. W sytuacji takiej popęd seksualny jest zaspokajany regularnie, przy czym natężenie osiąganej satysfakcji seksualnej może być bardzo duże. Dlatego tendencje do zaspokajania popędu w pozamałżeń- skich kontaktach seksualnych mogą być w takim układzie bardzo nikłe.

Inaczej mówiąc, zostaje uruchomiony specyficzny, biologicznie zdeterminowany, mechanizm eliminacji motywów, ułatwiający formowanie się motywacji typu seksualnego. Piszemy tu „ułatwiający”, a nie „formujący”, gdy, jak założyliśmy w rozdziale poświęconym mechanizmom dążeń, człowiek musi uczyć się rozpoznawania obiektów mogących spełniać funkcję sygnału lub mających znaczenie dla pożądanego kierunku realizacji każdej czynności, a więc i seksualnej. Sformułowanie takich, a nie innych motywów określających cel i program zależy więc od wiedzy człowieka, układu jego postaw. Stąd tak wiele reakcji paradoksalnych z punktu widzenia realizacji dążeń seksualnych, tak znaczne zróżnicowanie i tak znaczne możliwości rozwijania nowych technik seksualnych.

W czasie silnego podniecenia seksualnego, zwłaszcza w przedłużonej fazie plateau lub fazie orgazmu, dochodzi do obniżenia się wrażliwości receptorów wzrokowych. Bywa, że dochodzi do rozpoznawania przedmiotów jedynie takich, które leżą na wprost oczu, co świadczy o znacznym zwężeniu pola widzenia. Czasem zdolność widzenia zostaje całkowicie zniesiona. W czasie podniecenia seksualnego może też dochodzić do rozszerzenia się lub zwężenia źrenic. Reakcje te nie są specyficzne, gdyż zachodzą także w przebiegu innego rodzaju napięć emocjonalnych,

W pewnych przypadkach spółkowanie sprawia kobiecie ból. Stan taki określamy nazwą „bolesnego spółkowania“. Istnieją różne przyczyny wywołujące u kobiet bolesne spółkowanie, a tym samym niechęć do stosunków płciowych. Jeśli kobieta, która spółkowała dotąd pra’- widłowo i bezboleśnie, zaczyna doznawać dolegliwości przy akcie płciowym, przyczyną tego jest zwykłe jakieś schorzenie w narządach rodnych. Obok bólów przy akcie płciowym towarzyszą takiemu schorzeniu i inne objawy. Jeśli natomiast bolesne spółkowanie pojawia się z chwilą rozpoczęcia małżeńskiego pożycia, stanowi ono zwykle jedyny objaw chorobowy.

Do niepłodności prowadzić mogą również, jak już wspominano, następstwa przebytych zapaleń otrzewnej w okolicy jajników, a więc zrosty osłaniające gruczoły płciowe, zamykające ujście brzuszne jajowodu i prowadzące do jego zwężenia lub załamania, oraz przemieszczające i pociągające macicę w położenie, w którym rozwój i zagnieżdżenie się jaja płodowego jest utrudnione lub niemożliwe. Jest rzeczą obojętną, co było punktem wyjścia zapalenia otrzewnej, gdyż zarówno sprawy zapalne jajowodów, jak i omacicza, ślepej kiszki, jelita ślepego i esicy mogą prowadzić do zmian anatomicznych w obrębie jamy otrzewnowej, które stają się powodem niepłodności. Spośród ogólnych zapaleń otrzewnej pewne znaczenie dla zagadnienia niepłodności kobiecej ma zapalenie wywołane przez pneumokoki, ze względu na częste jego występowanie, zwłaszcza u dziewczynek poniżej lat dziesięciu, oraz gruźlicze zapalenie otrzewnej.

Gruźlica sromu należy również do schorzeń bardzo rzadkich. Występuje w dwóch odmianach. Jedna polega na powstawaniu owrzodzeń na wardze sromowej większej lub mniejszej, przypominających wrzód żrący sromu (uleus rodens). Brzeg owrzedzeri bywa obrzękły, barwy purpurowej. Tkanka w ich otoczeniu jest nacie kła.

Program tych studiów zawierający szeroką wiedzę o motoryczności ludzkiej był szczególnie przydatny w edukacji specjalistów, którzy właśnie ruchem i ćwiczeniami fizycznymi zamierzali leczyć, usprawniać i kompensować u pacjentów utracone funkcje motoryczne.

– 3ęhwyt. Na tym etapie posługujemy się przede wszystkim spoczywającą na powłokach ręką, której rola dotąd była nieznaczna. Zachodzi ona teraz poza tylną ścianę macicy. Znajdujące się w pochwie palce drugiej ręki przenoszą się do sklepienia przedniego i odpychają część pochwową ku tyłowi.

– 4chwyt. Palce ręki znajdującej się w pochwie odpychają silnie część pochwową ku tyłowi, podczas gdy ręka zewnętrzna przechyla trzon ku przodowi.

Ręce dokonujące odprowadzenia (a także badania) muszą być zwrócone do siebie dłońmi, tak aby możliwe było uchwycenie pomiędzy nie macicy. Palce ręki prawej, których opuszki są zwrócone ku trzonowi macicy, wywierają na niego ucisk stały, starając się podnieść trzon jak najwyżej ku górze. Ma to szczególne znaczenie, zwłaszcza w przypadkach znacznego obniżenia się macicy.

Nie można próbować odprowadzenia macicy ku przodowi bez ostatecznego jej uniesienia ku górze.

Rzadsze występowanie miesiączek, utrzymujące się stale lub przez pewien czas, tłumaczy się albo 1) przedłużeniem okresu dojrzewania pęcherzyka Graafa, a więc przedłużeniem okresu przerostowego błony śluzowej macicy, albo 2) przedłużeniem zmian okresowych w czynnościach hormonalnych jajników w ogolę, albo też 3) występowaniem przerw między okresami jajeczkowania, w których zjawiska rozrodcze jajników cechuje zupełny spokój. Możliwe jest również występowanie tego typu zaburzeń, w którym raz przychodzi do skrócenia, a raz do przedłużenia okresów międzymiesiączkowych u tej samej kobiety w związku ze skróceniem okresu czynności ciałka żółtego i przedłużeniem okresu dojrzewania pęcherzyka Graafa. Zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku jest to dowodem zaburzeń czynnościowych jajników skrócenie okresów międzymiesiączkowych jest raczej dowodem zaburzenia lżejszego stopnia, przedłużenie zaś stopnia cięższego. Być może jednak, że pewną rolę odgrywa tu również niedomoga czynnościowa przedniego płata przysadki mózgowej.

Aminy katecholowe są pochodnymi p-fenyloetyloaminy, przy czym rodnik fenylowy jest zawsze podstawiony dwiema grupami hydroksylowymi w pozycji 3 i 4, tworząc w ten sposób układ katecholu (ryc. 1). Cząsteczki noradrenaliny i adrenaliny, w przeciwieństwie do dopaminy, zawierają dodatkową grupę hydroksylową o charakterze alkoholowym przy atomie węgla (ł łańcucha bocznego. Dzięki temu ten atom węgla jest asymetryczny, a noradrenalina i adrenalina tworzą optycznie czynne izomery.

Istotne powody przedwczesnego pokwitania nie są dotąd dokładnie znane, jakkolwiek chodzi tu bezwzględnie o przedwczesne pobudzenie do czynności gruczołów płciowych drogą wewnętrznego wydzielania. Zwracano uwagę na związek między przedwczesnym pokwitaniem a rozwijającymi się w miąższu jajników guzami (torbiele, mięsaki) i podkreślano, że niejednokrotnie po operacyjnym ich usunięciu objawy przedwczesnej dojrzałości płciowej cofają się, a cykl miesięczny zatrzymuje się. W każdym razie nad dziećmi miesiączkującymi w pierwszym dziesiątku lat życia należy roztoczyć opiekę lekarską.

Objawy kliniczne towarzyszące wspomnianym wadom rozwojowym macicy są bardzo rozmaite, gdyż i obrazy anatomiczne ich są różne. Uzależnione są one przede wszystkim od czynności jajników oraz od tego czy w macicy jest jama wysłana błoną śluzową.

Objawy kliniczne składające się na obraz nerwic lękowych mają naturę zarówno autonomiczno-somatyczną, psychiczną, jak behawioralną. Ze względu na to chorzy z nerwicą lękową trafiają do lekarzy wszystkich specjalności. Po raz pierwszy zauważono decydującą poprawę u chorych z nerwicą lękową, którym podawano pronetalol z powodu choroby niedokrwiennej serca [964], Dalsze badania nad wpływem LBA na stany lękowe prowadził Suzman [965] na dużej grupie 513 chorych, u których propranolol stosowano w okresie od kilku dni do ponad 10 lat, w dawkach od 40 do 320 mg/dobę. W przypadkach ciężkich zwiększano dawkę nawet t do 1200 mg/dobę. Zasada leczenia polegała na osiągnięciu wysokiego stopnia blokady (5-adrenergicznej za pomocą testu opartego na zniesieniu orto- statycznego oraz hiperwentylacyjnego częstoskurczu. Najwcześniej i najczęściej uzyskiwano poprawę w zakresie objawów autonomiczno-soma- tycznych, jak ogólne osłabienie i zmęczenie, słabość mięśni i drżenie kończyn, palpitacje serca, bóle głowy i mięśni szkieletowych, objawy ze strony przewodu pokarmowego i układu moczowo-płciowego, obrzęki nóg, erytromelalgie. Z objawów psychicznych – depresje ustępowały tylko w 50% przypadków, a pozostałym chorym dodawano jeszcze niewielkie dawki leków przeciwdepresyjnych. Trwała poprawa objawów klinicznych utrzymywała się nawet po zmniejszeniu dawek, jak również po odstawieniu leku.